Po dywanie wiosną

[anastazja]

(dla wnuczki Darii)


Po białym dywanie ze świeżych stokrotek
idzie sobie wiosna a z nią rudy kotek
rezolutna Daria tupiąc nóżką bosą
podeptała kwiaty posrebrzone rosą

przepraszam was rzekła uczyniłam szkodę
w rewanżu wieczorem podleję was wodą
popatrz babciu woła żaba skrzek już składa
jak będą kijanki będzie z kim pogadać

nie za siódmą górą nie za siódmą rzeką
kotek kołysankę mruczy niedaleko
dziewczynka zmęczona usnęła nieboga
tuż obok kłębuszka na drewnianych schodach

[em_]

Bardzo to przyjemne Anastazjo,
technicznie bez zarzutu.
Pozdrawiam

[skaranie boskie]

Fabuła ok, ale pogubiłaś się w rytmice, Anastazjo.
Porównaj wersy, a sama zauważysz dość wyraźne różnice.

[Liliana]

Anastazjo,
spróbowałam wyrównać:

Po białym dywanie ze świeżych stokrotek
idzie sobie wiosna a z nią rudy kotek
rezolutna Daria tupiąc nóżką bosą
podeptała kwiaty posrebrzone rosą

przepraszam was rzekła uczyniłam szkodę
w rewanżu wieczorem podleję was wodą
popatrz babciu woła żaba skrzek już składa
jak będą kijanki będzie z kim pogadać

nie za siódmą górą nie za siódmą rzeką
kotek kołysankę mruczy niedaleko (tu usunęłam słowo mały)
dziewczynka zmęczona usnęła nieboga
tuż obok kłębuszka na drewnianych schodach

pozdrawiam

[bartosia]

Anastazjo i Liliano

Podoba mi sie w wersji poprawionej!

[coobus]

Poczułem się znowu dzieckiem. Albo raczej znowu zdziecinniałem na starość. A co mi tam, poskaczę sobie, skoro jest okazja A to za sprawą ładnej rymowanki. I osobistej sympatii dla autorki

[anastazja]

Liliano! - przepraszam bardzo zapomniałam, ze wkleiłam
Dziękuję serdecznie, za pomoc dla Ciebie.

I Wam kochani: em_Skaranku, bartosiu, i cobusku. dla wszystkich buziaki