dwa żonkile

[skaranie boskie]

dwa żółte żonkile
przysnęły na chwilę
na klombie na pięknym
pod krzewem czeremchy

dwa żółte żonkile
i biały zawilec
śnią razem radośnie
sen piękny o wiośnie

już słonko je grzeje
promieni gejzerem
deszcz rosi obficie
i budzi w nich życie

wnet wiosna po świecie
dni ciepłe rozniesie
zakwitną na chwilę
dwa żółte żonkile

[bartosia]

ZAWILEC?

[skaranie boskie]

Oczywiście zawilec, Bartosiu.
Poprawiłem literówkę. Dziękuję.

[tea]

Romantyk. Wiosenna liryka w czystej postaci Skaranie, no, boskie

[skaranie boskie]

Masz rację, Tea.
Romantyk i do tego niepoprawny.
Ale żonkile są takie piękne i takie... żółte.
Aż się prosiły o wiersz.