Mój ogród

[Julka]

Mój ogród

Po moim ogrodzie
Czarodziejka wiosna,
Kwiaty sadzi co dzień
więc bajecznie rosną.

Bielutkie konwalie,
bez skąpany w świtach,
pachnie ogród majem
z uśmiechem mnie wita

Hiacynty zakwitły,
sieją zapach miły,
aż się margarity
kołem roztańczyły.

Patrzcie tuż przy płocie,
gdzie wiaterek wieje,
huśta się światłocień,
duch ogrodu, śmiejek.

Róża pomaleńku
za słońcem się chyli,
kolce wzięła z lęku,
suknie z barw motyli.

Koronkowa brama
zna moje marzenia,
jest zaczarowana,
w bajarkę mnie zmienia.

Gdy się smutek zjawi
siewca srebrnej rosy,
zostawiam na trawie
ślady od stóp bosych

i wrzucam przeróżne
bajki do koszyka,
żeby dzieciom później
ktoś je mógł poczytać.

[skaranie boskie]

bez skapany w świtach,

Czy aby nie miał być skąpany?

kolce wzięła z lęku,

To też trochę niezrozumiałe.
Z jakiego lęku?
I dlaczego z lęku?

ślady od stóp bosych.

Nie zostawia się śladów od stóp, tylko ślady stóp.
Musisz pokombinować, jak to zmienić.
Może stópek bosych?

Poza tymi trzema drobiazgami, wierszyk jest super.

[Julka]

Skaranie
z lęku, że ją ktoś zerwie uzbroiła się w kolce, zwyczajna metafora.
Skąpany literówka.
Ślady od stóp, jak rany od noża
ale nie denerwuj się, może pomyślę, chociaż czy koniecznie muszę?????????????