Czarny przyjaciel

[Julka]

Czarny przyjaciel

Przy oczku wodnym
w ogrodzie taty,
z liczkiem pogodnym
gwarzą kamraci.

Jeden jest czarny,
Drugi - beżowy,
mają figlarne
różki na głowie.

Czyś ty z Afryki,
żeś czarny cały?
jakie wybryki
czerń zostawiały?

Nie żartuj sobie,
taka uroda
w każdym sposobie,
życia nie szkoda.

Piękne jest czarne,
piękne beżowe,
gdyż nie jest marne
wszystko co zdrowe.

Ażeby marne
nigdy nie było,
pokochaj czarne,
a będzie miło.

Obaj my młodzi,
czas ku zabawie,
wygląd nie szkodzi
we wspólnej sprawie.

Porzuć grymasy,
przyjaźń się liczy,
choć kompan czasem
jest tajemniczy.

Rozumnej głowie
nic nie umniejszy,
a czas odpowie,
czy najwierniejszy.

[eka]

cię sfarbowały?

Niezbyt zręczny wyraz, może ufarbowały bez "cię" - zachowasz założony pięciozgłoskowiec.

Dydaktycznie i sympatycznie.


Fragment najsłabszy:

Piękne jest czarne,
piękne beżowe,
gdyż nie jest marne
wszystko co zdrowe.

Ażeby marne
nigdy nie było,

[Julka]

Dzięki za czytanie i podpowiedź.
Nie mam koncepcji do poprawiania.

[eka]

I tak już jest lepiej.