Wesoła opowieść o żarłocznym molu i podłej naftalinie

[Qń Który Pisze]

Garderoba, wełna, ciuchy
to dla mola prowiant suchy.
Mole takie na nią łase,
tak jak pies jest na kiełbasę
a największe z nich łakocie,
to przeróżne są starocie!
Płaszcze, futra i etole -
te najbardziej lubią mole.
Peleryny i garsonki,
tną jak liście... młode stonki.
Niszczą w szafach wszystkie bety,
spodnie, błamy i żakiety!
Chociaż mol jest bardzo mały
przy tym wielce jest zuchwały.
Tylko w lecie tego roku,
kalesony wygryzł w kroku
a z prawdziwej kozy czapkę
w szybkim tempie zrobił papkę.
Zaś apaszki i krawaty
zmienił podlec w stare szmaty!
Szafę pani otworzyła -
oczom swym nie uwierzyła.
Co za bestia tu szalała?
Poniszczona odzież cała.
Oj, przebrałeś molu miarę
i poniesiesz za to karę.
Wszystko to jest twoja wina -
poznasz co to naftalina.
Tu molowi zrzedła mina
ani chwili więc nie zwleka
na okazję tylko czeka.
-Droga moja będzie prosta.
Trzeba z szafy się wydostać -
naftalina dusi mola -
taka przecież jest jej rola.
Mol w ręczniki głowę chowa,
strasznie boli mola głowa.
Sprytne jednak są te mole,
- choć trucizna w oczy kole,
jak mam zginąć to w... rosole!
Taką śmierć po prostu wolę.
Jak powiedział, tak wykonał
i w rosole mężnie skonał.

Za te harce i swawole
drogo muszą płacić mole,
lecz po śmierci w dowód chwały
między nuty się schowały.
Zamiast w szafie gryźć etole
służą nutom za... be-mole.

[eka]

Garderoba, wełna, ciuchy
to dla mola prowiant suchy.
Mole takie na nią łase,
tak jak pies jest na kiełbasę
a największe ich łakocie,
to przeróżne są starocie!
Płaszcze, futra i etole -
te najbardziej lubią mole.
Peleryny i garsonki,
tną jak liście... młode stonki.
Niszczą w szafach wszystkie bety,
spodnie, błamy i żakiety!
Chociaż mol jest bardzo mały
szkód narobi, bo zuchwały.
Tylko w lecie tego roku,
kalesony wygryzł w kroku
a z prawdziwej kozy czapkę
w szybkim tempie zrobił papkę.
Zaś apaszki i krawaty
zmienił podlec w stare szmaty!

Szafę pani otworzyła
oczom swym nie uwierzyła.
- Co za bestia tu szalała?
Poniszczona odzież cała.
Oj, przebrałeś molu miarę
i poniesiesz za to karę.
Wszystko to jest twoja wina,
poznasz co to naftalina.
Tu molowi zrzedła mina
ani chwili więc nie zwleka
na okazję tylko czeka.
- Droga moja będzie prosta,
trzeba z szafy się wydostać.

Naftalina dusi mola,
taka przecież jest jej rola.
Mol w ręczniki głowę chowa,
strasznie boli mola głowa.
Sprytne jednak są te mole.
- Choć trucizna w oczy kole,
jak mam zginąć to w... rosole!
Taką śmierć po prostu wolę.
Jak powiedział, tak wykonał
i w rosole mężnie skonał.

Za te harce i swawole
drogo muszą płacić mole,
lecz po śmierci w dowód chwały
między nuty się schowały.
Zamiast w szafie gryźć etole
służą nutom za... be-mole.


Bardzo fajny wierszyk.
Pozwoliłam sobie na dwie małe zmiany (podkreślenia) i z mojego punktu widzenia słuszniejszą interpunkcję w paru miejscach, aby wyraźniej zaznaczyć wypowiedzi bohaterów. Aha, jeszcze podział tekstu.
Jeśli uznasz, że warto...
Pozdrawiam.

[skaranie boskie]

To jest dobry i fajny wierszyk dla dzieci.
Warto go dopracować według wskazań eki.

[Qń Który Pisze]

Dziękuję Wam za czytanie i opinie.
Tak... z pewnością wymaga dopracowania.jak wszystko u Raptusiewicza Qnia

[skaranie boskie]

No to dopracuj, do KN, bo chcę go zaanektować do antologii i nie bardzo mogę w takim stanie.

[Qń Który Pisze]

Ok, Skaranie... postaram się zajączkowi wytarmosić uszy i wygładzić mu futerko niesforności

[skaranie boskie]

W takim razie biorę wersję poprawioną przez Ekę.
Gdybyś miał coś przeciw, zapodaj tutaj.

[Qń Który Pisze]

Skaranie, nie mam nic przeciwko, bo wersja eki jest uporządkowana i bardziej przyswajalna.
Zresztą... zdaję się na Twóją literacką intuicję i dziękuję w imieniu mola, naftaliny i swoim własnym.

[pallas]

Mądra to jest bajka.