Żabka i bocian

[tabakiera]

Żyła raz żabka sprytna i mała,
która bocianem bardzo być chciała,
bo bocian silny jest niesłychanie,
wiadomo, żaby je na śniadanie,
do tego gniazdo ma tak wysoko,
że może ciągle bujać w obłokach.
Posiada butki – strojne, czerwone,
urocze dzieci, przepiękną żonę.

Nadeszła wróżka – tak w bajkach bywa:
Chcę, abyś była w pełni szczęśliwa.
Spełnię więc chętnie jedno życzenie
i cię natychmiast w bociana zmienię.

Urosły żabce u ramion skrzydła,
dziób bardzo długi i szyja zwinna,
w piórka też dosyć szybko obrosła:
- Jestem bocianem, jestem dorosła!

Rankiem poczuła biedna, niestety,
że ma na swoich braci apetyt.
Może by mamę wraz z tatą zjadła?
- Mucha niesmaczna, za brzydka, czarna!

Wróć, dobra wróżko odmienić czary,
bo jestem głodna i śnię koszmary!
Nie chcę, by kuzyn był mi jedzeniem,
niech się z powrotem w żabkę przemienię!

Morał z powiastki spiszę na murze:
zawsze najlepiej jest w swojej skórze.

[eka]

Dobrze, świetnie dobrany, bo i skrajnie mocny argument na rzecz akceptacji swojego -ja-
Terapeutycznie poleciałaś w bajeczce. I znowu nie tylko dzieciom.


Tutaj - ze względu na małoletniego odbiorcę - nie lepiej tak?

I jeszcze butki – strojne, czerwone,
urocze dzieci, przepiękną żonę.

Posiada butki - strojne, (...)

Hmm...

[tabakiera]

"I jeszcze" wydaje mi się bardziej, bo ja wiem... swojsko?
Skoro jednak sugerujesz zmianę, przemyślę. Zwłaszcza, że mam sporo "i".
Nie no, żony i dzieci się nie posiada, zabrzmi zaborczo. Może bocian taki ma być?

Dzięki, Ewo.

[eka]

Żaby wcale nie są, wbrew obiegowym opiniom, podstawowym menu bocianów, zdecydowanie wolą smaczniejsze dla nich robaki. Ale niech dzieci dojdą do tej prawdy same.


Wiesz, użyte "i jeszcze" kazało szukać orzeczenia w poprzednich wersach, żaden z tym był problem, ale podczas głośnego czytania, mogłoby ono ewentualnie umknąć milusińskim.

Z tym posiadaniem żony i dzieci - pełna zgoda, ale czyż nie mówimy od chyba zawsze: mam męża, moja żona, mam troje dzieci...
Zawłaszczamy innych, taka smutna prawda.

[tabakiera]

Wiem, Ewo, że bociany lubią np. myszy i robaki, ale o zjadaniu przez nich głównie żab panuje powszechna opinia - może dlatego, że chodzą po podmokłych łąkach? Wystarczy przeczytać "Kajtkowe przygody" i sprawa się wyjaśnia. Motyw żaby zjadanej przez bociana (w wielu piosenkach) nie jest wg mnie błędem, gorzej gdy jeż trzyma na grzbiecie jabłko i ma zamiar je skonsumować.

Wiem, że chodzi Ci o orzeczenie. Zmieniłam, niech bocian ma tę żonę i dzieci w posiadaniu.

Dzięki.

[eka]

Niech ma, co Ty z tym menu żaden zarzut, tak mi się uśmiechnęło przy czytaniu.
Fajna bajka, życiowa.

[karolek]

.

[tabakiera]

Dzięki, Karolku.