Są na świecie

[alchemik]

Na drugie, chyba, miał Bałaganiarz,
bo tak do niego wołała mama.

Ja ci pokażę, mój ty, bałaganiarzu!

Piotrusiu! Niech nie wydaje ci się,
że można trzymać pod łóżkiem misie.
I czemu misie są całe w plamach
od zupki mlecznej z twego śniadania?

Czemu w łazience i w przedpokoju
można się potknąć o twoje kredki?
Albo ocean jest na czerwono
na ścianie w kuchni, a nie niebieski?

Dlaczego oba wyjściowe butki
mokną na deszczu, gdzieś na balkonie?
I czemu w butkach są ślady zupki?
Nie tylko misie jadły śniadanie?

Twoja kurteczka, mogłabym przysiąc,
wisiała wcześniej spokojnie w szafie.
Teraz dywanik zamiast okrycia,
na którym kotek wdzięcznie się łasi.

Ja ci pokażę, mój ty, bałaganiarzu!

Ależ mamusiu, nie moja wina,
to nie ja, przecież, bałaganiłem.

W dodatku, Piotrze jesteś kłamczuszkiem,
szlaban na rower masz do pojutrza.

Ależ mamusiu, to krasnoludki!
Ten nieporządek dowodem przecież,
że one jednak są na tym świecie.

Więc krasnoludki bardzo zaboli,
że nie pograją dziś na konsoli.
Poprosisz skrzaty, jak będziesz mądry,
żeby pomogły zrobić porządek.

[tabakiera]

Jest znacznie lepiej, a nawet dobrze. Wiersz płynie, jest zabawny i z lekka dydaktyczny (to nie konieczność). Niepotrzebnie powtarzasz motyw zupki, a z tym oceanem w kuchni może być dla dzieci niejasne.

Zagadką jest dla mnie zasada, wg której stosujesz interpunkcję.

Ot, chociażby:


"Dlaczego, oba wyjściowe butki" - po co przecinek?

"Czemu, w łazience i w przedpokoju" - a tu po co?

"Ja ci pokażę, mój ty, bałaganiarzu!" - po co przecinek po "ty"?

"Ależ, mamusiu, to krasnoludki.!" - kropka i wykrzyknik na końcu??? Nad przecinkiem po "ależ" też się zastanawiam.


"że one, jednak, są na tym świecie" - rozumiem, że traktujesz "jednak" jako wtrącenie, ale przecinka bym nie stawiała.

"I czemu misie są całe w plamach
od zupki mlecznej z twego śniadania." - tu bym na końcu dała pytajnik.

Wszystkie zasady mi się mylą, jak czytam tak naszpikowany przecinkami tekst.

[alchemik]

Moja dysleksyjna skarbnico interpunkcyjna, czy ty czasem nie udajesz dysleksji?
Jestem ci bardzo wdzięczny. Jak wiesz, ja nie potrafię odczekiwać i wklejam wierszyki na gorąco.
A z interpunkcją zawsze byłem na bakier. Często mi przeszkadza w myśleniu. Na wszelki wypadek stawiam więc przecinki nawet tam, gdzie ich nie powinno być. To lepiej wygląda, niż brak przecinka. Nawet ty zastanawiasz się, czy nie pominęłaś jakiejś zasady.

[tabakiera]

Nie udaję.
Muszę się po prostu uczyć więcej, niż inni.
Jak już się nauczę, Ty i wielu innych poetów mieszacie mi wszystko.