Wesoła sanna BAJKA

[Aldona Latosik]

Hej ruszyła sanna żwawo,
dzwonki dzwonią u szyj koni,
najpierw duże, jak przystało,
wiele mniejszych, z tyłu goni.

Rozdźwięczały się dzwoneczki,
śnieg spod kopyt wylatuje,
chłopcy sanną i dzieweczki,
bat nad końmi wymachuje.

Nagle zakręt w szybkim tempie,
sanki się poprzewracały,
jak bałwanki w białym puchu,
wszystkie dzieci wyglądały.

Na polanie, w środku lasu,
przy ognisku grzeją rączki,
zupę zjadły, ciut bigosu,
w ogień lecą wciąż gałązki.

Już wracają przemarznięci,
wszystkim humor dopisuje,
na następną sannę chętni,
nic zabawy nie zepsuje.


Aldona Latosik




dla dla dzieci z miejscowego przedszkola*)

[Miladora]

Sympatyczny wiersz z zimowym klimatem, Aldonko.
Dzieciom na pewno się spodobał.

No i dobrze trzymasz rytm tej sanny - jest ruch, jest tempo.
Małe zachwianie tylko na jednym wersie:
- w ogień rzucają gałązki - tu się akcenty nie zgadzają.
Można:
- w ogień lecą wciąż gałązki.

Śnieg za oknem, więc wiersz w sam raz.

Dobrego

[Aldona Latosik]

Piękne dzięki za miły komentarz i podpowiedź. Poprawiłam pozdrawiam

[Miladora]

Jakoś nie bardzo poprawiłaś, bo jest:
- do ogienia lecą gałązki

[Aldona Latosik]

Jakoś mi umknęło, ale poprawiłam i powinno być dobrze - dziękuję pozdrawiam



http://wgrywacz.pl/images/363framed_photo.181436401.jpg