Bajka - Niesforna Kiki

[anastazja]

W wiklinowym koszu mieszkała psia rodzina: mama oraz dwie córeczki - Syria i Kiki.
Pierwsza w kolorze beżu, o sarnich oczach, druga - beżowo-czarna, z oczami czekoladowymi i okrągłymi.
Spokojna Syria, na spacerze zawsze trzymała się blisko mamy, natomiast jej niesforna siostra biegła zazwyczaj kilka kroków dalej.

- Kiedyś zabłądzisz - przestrzegała mama, ale na próżno.
Pewnego wiosennego poranka, podczas codziennej przechadzki, Kiki jak zwykle oddaliła się od reszty rodziny, poszukując przygód.
Nagle zorientowała się, że została sama, w obcym miejscu, pośród gęstych zarośli, otaczających niewielką sadzawkę.

Jej oczy ze strachu zrobiły się ogromne. Wyglądały jak dwa talerze.
Kręcąc się w kółko ze zjeżoną sierścią, Kiki nagle zobaczyła na brzegu żabę.
Zdziwiona, zapytała:

- Kto ty jesteś?
- Żaba - odpowiedziała błyskawicznie tamta. - A to moje dzieci - wskazała na wijące się w wodzie kijanki.
- Aha - pisnęła Kiki. - A nie widziałaś czasem mojej mamy i siostry?
- A jak wyglądają? - zainteresowała się żaba.
- Moja siostra jest najpiękniejsza na świecie! - głośno zaszczekała Kiki.
- Co takiego? - zarechotała żaba. - A to ci dopiero! Najpiękniejsze są przecież moje dzieci - oznajmiła dobitnie, a psiak aż podskoczył ze zdumienia.

- Z ciebie za to straszny brzydal! Twoja skóra jest brudna i pokryta sierścią. Popatrz na mnie! Jestem gładka i czysta, przecież pływam w wodzie.
W rzeczy samej Kiki była brudna, skoro brodziła w błocie. Spuściła głowę i powoli odeszła. A mama mówiła, że jestem ładna, szepnęła sama do siebie ze smutkiem.
W rzeczy samej była brudna, skoro brodziła w błocie. Spuściła głowę i zasmucona odeszła. A mama mówiła, że jestem ładna szepnęła.
Nagle coś ją ukłuło w łapkę.

-Au! Au! - zaskowyczała. - A coś ty za jeden? - zapytała kolczastą kulę, którą dostrzegła nagle w wysokiej trawie. - Dlaczego mnie kłujesz?
- Ja jestem pan jeż. A ty plączesz się po moim terenie - gniewnie odparł nowo poznany zwierzak.
- Bo... booo... - jąkała się zawstydzona psina. - ...szukam mamy i siostrzyczki. Zabłądziłam. Pewnie je spotkałeś. Są takie ładne.

- O nie! - fuknął jeż. -Tego już za wiele! Piękne są tylko moje dzieci! Wynocha!
Zwierzę zaczęło głośno tupać. Futerko Kiki nastroszyło się ze strachu przed kolcami i piesek czym prędzej wziął nogi za pas.
Wreszcie, zmęczona oraz głodna, Kiki upadła i zasnęła. Kiedy otworzyła oczy, zobaczyła ku swemu wielkiemu zaskoczeniu, że leży w domu, na swoim własnym posłaniu, przytulona do mamy i Syrii.

- A więc to był tylko sen? - szepnęła zdziwiona. - Jak to dobrze! - ucieszyła się.
- Mamo, czy dzieci żaby i jeża są ładniejsze od nas? - spytała jeszcze nieśmiało.
Mądra mama spojrzała na nią z uśmiechem i odpowiedziała:
- Każde dziecko jest najpiękniejsze dla swojej własnej mamy.

Kiki wtuliła się w ciepłe futerko rodzicielki i obiecała cichutko:
- Kocham was i już zawsze na spacerze będę grzecznie szła obok ciebie, mamusiu.





luty 2011

[skaranie boskie]

Anastazjo!
Dzieci to najuważniejsi z czytelników.
Weź to pod uwagę i sama, jeszcze raz, z największą uwagą przeczytaj ten tekst. Potem popraw, co trzeba i dopiero wtedy wołaj dzieci, żeby czytały.

[Gloinnen]

W wiklinowym koszu mieszkała psia rodzina. Mama i dwie córeczki: Syria i Kiki.

W wiklinowym koszu mieszkała psia rodzina: mama oraz dwie córeczki - Syria i Kiki.

Pierwsza w kolorze beżu, o czarnych jak sarna oczach, druga Kiki - beżowo-czarna, o czekoladowych, okrągłych oczach.

Jak żyję nie widziałam czarnej sarny!
I te zwierzaki nie mają czarnych oczu - przekopałam się przez masę grafik, żeby sprawdzić własnymi gałami.

Pierwsza w kolorze beżu, o sarnich oczach, druga - beżowo-czarna, z oczami czekoladowymi i okrągłymi. ---> może jakoś tak?

Syria spokojna zawsze blisko mamy na spacerze, natomiast siostra, niesforna o parę kroków dalej.

Spokojna Syria, na spacerze zawsze trzymała się blisko mamy, natomiast jej niesforna siostra biegła zazwyczaj kilka kroków dalej.

- Kiedyś zabłądzisz przestrzegała mama.

- Kiedyś zabłądzisz - przestrzegała mama, ale na próżno.

Pewnego wiosennego poranka Kiki zorientowała się, że została sama pośród gęstych krzewów i obcego miejsca.

"pośród obcego miejsca" ???

I nie pędź tak do przodu, usytuuj scenę w jakimś kontekście, wprowadź ją jakoś, zaciekaw dzieciaki.

Pewnego wiosennego poranka, podczas codziennej przechadzki, Kiki jak zwykle oddaliła się od reszty rodziny, poszukując przygód. Nagle zorientowała się, że została sama, w obcym miejscu, pośród gęstych krzewów.

Jej oczy ze strachu zrobiły się jeszcze większe, wyglądały jak talerze.

Jej oczy ze strachu zrobiły się ogromne. Wyglądały jak dwa talerze.

Na grzbiecie stanęła sierść. Kręcąc się w kółko zobaczyła żabę. Zdziwiona zapytała:

Kręcąc się w kółko ze zjeżoną sierścią, Kiki zobaczyła żabę. Zdziwiona, zapytała:

- Żaba - odpowiedziała błyskawicznie tamta.
- A to moje dzieci - wskazała na wijące się kijanki.
- Aha - odpowiedziała.
- A nie widziałaś mojej mamy i siostry?
- A jak wyglądają? - spytała żaba.

Dialog do poprawki. Doprecyzuj, kto co mówi. Dopracuj też szczegóły. Jeśli już opowiadasz o kijankach - a te żyją w wodzie - usytuuj tak postacie, aby było wiadomo, że gdzieś w pobliżu jest kałuża/sadzawka/czy coś podobnego. Inaczej zaskakujesz czytelnika ni z gruchy ni z pietruchy pewnymi detalami - bez uprzedzenia. Tekst sprawia wrażenie nieprzemyślanego i stworzonego "na kolanie".
Powinnaś już dużo wcześniej zaznaczyć obecność wody:

"Nagle zorientowała się, że została sama, w obcym miejscu, pośród gęstych zarośli, otaczających niewielką sadzawkę." ---> wróć do tego miejsca.

Potem - "Kręcąc się w kółko ze zjeżoną sierścią, Kiki nagle zobaczyła na brzegu żabę."

Teraz przerabiamy dialog:

- Żaba - odpowiedziała błyskawicznie tamta. - A to moje dzieci - wskazała na wijące się w wodzie kijanki.
- Aha - pisnęła Kiki. - A nie widziałaś czasem mojej mamy i siostry?
- A jak wyglądają? - zainteresowała się żaba.

Używaj synonimów do: "powiedział", "zapytał", niech dzieci poznają bogactwo języka.

- Moja siostra, jest najpiękniejsza na świecie! - głośno zaszczekała.

- Moja siostra jest najpiękniejsza na świecie! - głośno zaszczekała Kiki.

- Co takiego? - zarechotała żaba - a to ci dopiero! Najpiękniejsze są moje dzieci! - wrzasnęła, aż psiak podskoczył.

Wrzeszcząca żaba ubawiła mnie do łez.

- Co takiego? - zarechotała żaba. - A to ci dopiero! Najpiękniejsze są przecież moje dzieci - oznajmiła dobitnie, a psiak aż podskoczył ze zdumienia.

- Ty jesteś brzydki, spójrz: twoja skóra jest w sierści, ja jestem gładka, zawsze czysta, pływam w wodzie, a ty? Jesteś brudna!

- Z ciebie za to straszny brzydal! Twoja skóra jest brudna i pokryta sierścią. Popatrz na mnie! Jestem gładka i czysta, przecież pływam w wodzie.

Usunęłam jedno z trzech powtórzeń, poprawiłam styl.

W rzeczy samej była brudna, skoro brodziła w błocie. Spuściła głowę i zasmucona odeszła. A mama mówiła, że jestem ładna szepnęła.

W rzeczy samej Kiki była brudna, skoro brodziła w błocie. Spuściła głowę i powoli odeszła. "A mama mówiła, że jestem ładna", szepnęła sama do siebie ze smutkiem.

Nagle coś przed nią czmychnęło kłując w łapkę.

Jedno według mnie kłóci się z drugim (przy takim zapisie). "czmychnąć" - znaczy uciec, raczej trudno jednocześnie uciekać i kłuć kogoś (będąc, jak się później okaże, jeżem...)

Nagle coś ją ukłuło w łapkę.

- Au!, au! - zaskowyczała - a coś ty za jeden? - zapytała kolczastą kulę. Dlaczego mnie kłujesz?

Dopieść detale.

-Au! Au! - zaskowyczała. - A coś ty za jeden? - zapytała kolczastą kulę, którą dostrzegła nagle w wysokiej trawie. - Dlaczego mnie kłujesz?

- Ja jestem pan jeż, a ty? - plączesz się po moim terenie, odparł.

- Ja jestem pan jeż. A ty plączesz się po moim terenie - gniewnie odparł nowo poznany zwierzak.

- Bo, booo... - jąkała się - szukam mamy i siostrzyczki, zabłądziłam, pewnie je spotkałeś, są takie ładne.

- Bo... booo... - jąkała się zawstydzona psina. - ...szukam mamy i siostrzyczki. Zabłądziłam. Pewnie je spotkałeś. Są takie ładne.

- O, nie! - fuknął jeż, tego już za wiele - piękne są tylko moje dzieci! Wynocha! Zwierzę mocno tuptało. Futerko Kiki zmokło ze strachu przed kolcami i czym prędzej uciekała jak najdalej.

"futerko zmokło ze strachu" ---> już nic nie powiem. (a przy okazji - jeśli chodziło Ci o spocenie się - to taka ciekawostka biologiczna - psy się nie pocą, heh...)

- O nie! - fuknął jeż. -Tego już za wiele! Piękne są tylko moje dzieci! Wynocha!
Zwierzę zaczęło głośno tupać. Futerko Kiki nastroszyło się ze strachu przed kolcami i piesek czym prędzej wziął nogi za pas.

Zmęczona, głodna upadła i zasnęła. Kiedy otworzyła oczy, zobaczyła mamę i siostrę Syrię, przytulonych do siebie, zapytała:

Wreszcie, zmęczona oraz głodna, Kiki upadła i zasnęła. Kiedy otworzyła oczy, zobaczyła ku swemu wielkiemu zaskoczeniu, że leży w domu, na swoim własnym posłaniu, przytulona do mamy i Syrii.

Przemeblowałabym finalną scenę, aby była bardziej czytelna.

- Tak? - ucieszyła się zdziwiona Kiki. - Jak dobrze, że to był tylko sen , szepnęła.

- A więc to był tylko sen? - szepnęła zdziwiona. - Jak to dobrze! - ucieszyła się.

- Mamo, czy dzieci żaby i jeża są ładniejsze od nas?
Mądra mama spojrzała i odpowiedziała:
- Wszystkie dzieci dla swoich mam są najpiękniejsze.

- Mamo, czy dzieci żaby i jeża są ładniejsze od nas? - spytała jeszcze nieśmiało.
Mądra mama spojrzała na nią z uśmiechem i odpowiedziała:
- Każde dziecko jest najpiękniejsze dla swojej własnej mamy.

Kocham was i już zawsze będę grzecznie szła obok ciebie mamusiu odpowiedziała, tuląc się bezpiecznie w futerko rodzicielki.

Kiki wtuliła się w ciepłe futerko rodzicielki i obiecała cichutko:
- Kocham was i już zawsze na spacerze będę grzecznie szła obok ciebie, mamusiu.

Ładna, ciepła, pouczająca historia, tylko trzeba koniecznie ją dopracować, zwłaszcza pod względem narracji. Powinna być bardziej przemyślana. Nie spiesz się. Zadbaj o to, aby wszystkie detale współgrały ze sobą. Wprowadź do tekstu przeznaczonego dla najmłodszych - więcej dramaturgii - wymaga to pewnej swobody narracyjnej. Komponuj tak zdania, aby było wiadomo - kto mówi, kto co zrobił, itd. Najpierw zastanów się nad miejscem akcji i je w miarę precyzyjnie opisz, żeby zachować logikę i spójność (jak z tą wodą i żabą). Nie bój się zresztą wprowadzania choćby minimalnych opisów przyrody - uwrażliwisz dzieci na piękno świata, a całość będzie mniej "sztywna". Nie bój się opowiadać historii z humorem - on też jest bardzo ważny, bo inaczej maluchy się znudzą. A umiejętnie dozowane napięcie, estetyczne opisy, humor, swada - to są ważne w literaturze dziecięcej cechy narracji, których dziś szukać trzeba ze świecą. A jestem w temacie.
Pracuj też nad stylem!

Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

O matko kochana, to się popisałam mogę to zabrać Glo? do poprawki.

[skaranie boskie]

Nie zabieraj Anastazjo.
Myślę, że wspólnymi siłami doprowadzimy utwór do rozkwitu.
Spójrz - Glo już zrobiła wstępną korektę. Zacznij może od zasugerowanych poprawek. Potem pomyślimy, co dalej. To bardzo dobry pomysł na bajkę i warto go dopracować.
Tylko pamiętaj o konieczności pozostawienia oryginalnej wersji. Dla porównania.

[anastazja]

Skaranku, tę bajkę wydało wydawnictwo Sandomierz, w Antologii: "Bajki wielogłowego smoka", więc jaka korekta była?

Dobrze, zabieram się za to. Dziękuję


Jestem po poprawkach Glo, czy coś jeszcze?