Srebrny deszcz

[iTuiTam]

Miła ITuiTam!
Poślę chyba na szafot mych ministrów od komputerów , albowiem wciąż nie potrafią przełożyć z aparatu do kompa pewnych cennych klejnotów / na deszczowych listowiach/ , które są przeznaczone Tobie już gdzieś od ubiegłego lata ... - w zamian za sowę.
Tu zaś, znaczy w przypadku krzesła, też pasowałoby Ci odpłacić: srebrem za srebro - a mam ja tak wiele deszczu "w snach pogubionych na wzgórzach " , tylko go zmyślnie przełożyć...
Hm.. sksiężycowiłaś pięnie! No... - i czy nie jest lunarniej?

Dziękuję ,miła ITuiTam
H8

Oszczędź ministrów.
Pokaż siłę nie odwrotną, bądź wyrozumiały i łaskawy a jest to też przywilej królów.

Lunarność wydobywa inne charakterystyki rzeczywistości, aniżeli o'solemijność. N'est pas?

[eka]

Srebrny deszcz

opowiada w płynnym języku
o miejscach które znikają

w snach pogubionych na wzgórzach
jak rozsypane nasiona ostów

ścieżkami poplątanych historii
drąży sedno czekania



Tak pięknie bym nie napisała, ale właśnie takie jego role widzę.
Świetny, liryczny bardzo, przekaz. Łzy pamięci, nie tylko człowieka.
Gratuluję, Elżbieto.

[iTuiTam]

Srebrny deszcz

opowiada w płynnym języku
o miejscach które znikają

w snach pogubionych na wzgórzach
jak rozsypane nasiona ostów

ścieżkami poplątanych historii
drąży sedno czekania



Tak pięknie bym nie napisała, ale właśnie takie jego role widzę.
Świetny, liryczny bardzo, przekaz. Łzy pamięci, nie tylko człowieka.
Gratuluję, Elżbieto.

Dziękuję, Ewo.
Co do pięknego napisania... napisałabyś, na pewno i pięknie i... inaczej.

[anastazja]

Chciałabym posiedzieć pod parasolem łez. Ile tu piękna - Elu. delikatność smaku.

[iTuiTam]

Chciałabym posiedzieć pod parasolem łez. Ile tu piękna - Elu. delikatność smaku.

Dziękuję za spojrzenie i komentarz, Anastazjo.

I jak tylko masz ochotę, posiedź.
Pod takim parasolem nawet płaczu nie widać.