Nienasycenie wzajemne

[Lucile]

Nienasycenie wzajemne, akryl na kartonie, 35 x 65 cm

-------------------------------
Leszku,
namawiałeś mnie na akryl - mówisz - masz

Pozdrowienia ślę
Lu cile

[alchemik]

Rozpoznaję nawet płcie.
Chociaż ten na pierwszym planie ma jakby sukienkę. Ale to z pewnością facet.
Po prostu nieodpowiednio ubrany, albo rozebrany do długiej podkoszulki.

Bardzo erotyczny obrazek.
I to jest genialne, tak erotycznie przedstawić dwa pnie drzew.

Lucia, jesteś niewątpliwie artystką.
Artystą się jest.
I to nieistotne od dziedziny sztuki. Jak masz predyspozycje, to spełniasz się gdzie chcesz.

Sam próbowałem rysować, nawet nieźle. A raczej kiepsko.
Kwestia koordynacji wyobraźnia-ręka-oko.
Ale odczytywać potrafię.
Te pnie są zakorzenione. I choć tak blisko, że mogłyby się dotknąć, to przytulć nie mogą.

[Gorgiasz]

Bardzo ciekawa praca, fantastyczny pomysł. Świetnie oddana faktura materiału (drewna). Miałbym jednak dwa spostrzeżenia. Poziomy konar jest zbyt mocny (zbyt wyrazisty walor), zrobiłbym go lżejszym, idącym w przezroczystość, tak jakby (na tej wysokości), delikatnie obejmował kibić partnerki. I pośrodku, na dole, linia lewej granicy drugiej figury przenika w ciało pierwszej, odrealniając i pozbawiając przekonania o jej „materialności”. Pozostawiłbym ścisłe rozgraniczenie obydwu planów, co pozwoliłoby zachować ich pełną „cielesność”.

[lczerwosz]

zaraz, coś tu nie gra
ten obrazem sam wkleilem do tematu skarania w sprawie imigrantów

12:40
juz się naprawiło, ktoś naprawił

[alchemik]

Gorgi ma trochę racji. Faktycznie ten konar powinien być bardziej transparentny.
I wydaje się ciut za sztywny. Nawet gałęzie obejmują.

Ale sama wiesz, że to gadanie laików, którzy muszą posmęcić, żeby wykazać swoje zaangażowanie w cudzą sztukę.

[lczerwosz]

no ta jedna gałąź, jakby nieco niżej, to jakby klepanie po tyłku, zberezeństwo.

Świetne.

[alchemik]

Lucia, wcale się nie wymądrzam i wiesz, jak Cię lubię i cenię.
Jednak te pnie trochę przypominają mi centaury.
Zwłaszcza ona, ta drzewnica.
Może to taki zamiar?

Brakuje mi nie tyle korzeni, co ich zapoczątkowania, wspomnienia, faktury i rytów, które skierują naszą wyobraźnię również w dół, do podziemia.

[em_]

Jest ciekawie
i można sporo sobie wyobrazić
pozdrawiam

[Lucile]

Bardzo dziękuję za wejrzenie i komentarze

Jakiś czas temu, pod koafiurą wykiełkował mi pomysł na zmierzenie się z "upostaciowionymi" drzewami, do których mam szczególny, czuły i niemalże intymny stosunek. Zamarzył mi się cykl drzew - konkretnie dwóch (czyli pary), które zobrazowałyby skomplikowane relacje międzyludzkie. Ten, jest jednym z trzech, jakie do tej pory powstały. Nie dają mi spokoju, chociaż namalowanie ich takimi, jakie siedzą we mnie, jest - póki co - ogromnie trudne. Dowodem tego są, chociażby komentarze. Teraz i ja widzę, że ten poziomy konar, próbujący niezdarnie objąć "drzewnicę" (jak to poetycko określił Jurek), jest stanowczo za - konkretny - taki zbyt przyciężki. To znaczy, w moim zamierzeniu miał być dominujący, władczy, ale, jak widać niezbyt mi się udało Widzę, że całość byłaby lepsza, gdyby nadać mu, jak sugerujecie, półprzeźroczystość. Ponadto, zanim "skonkretyzowały mi się drzewiaste obrazy", najpierw opisałam je słowami, o tymi:

Jawor, Leszczyna i Dąb, czyli rzecz o nienasyceniu wzajemnym

Rosną osobno
korzenie łączą jednak
czy kochać mogą

Leszczyna płacze
Jawor nie lubi związków
singlem chce zostać

a ja

ogołocona
bez szumu liści
samotność boli

kora mi płonie
ty ciągle niedostępny
ugaś pragnienie

W gniew zamień swój ból
zemstę zamknij w owocach
nadal żyć będziesz

radzi mądry, aczkolwiek cyniczny Dąb

[lczerwosz]

znowu wyświetla się u mnie to zdjątko, co sam wysyłałem w sprawie imigrantów ale zupełnie w innym folderze (wrzuć na luz).
Podmieniam na właściwe zdjęcie, co je dostałem mailem. Może już system nie będzie robił psikusów.