z cyklu "Powrót do miasta"

[Lucile]

Zdjęcie2093.jpg

[eka]

Urokliwe, w ściszonej tonacji nawet bardziej wymowne. Dobrze, że ocalasz takie lekko odpływające w niebyt klimaty.

[pallas]

Te kolory przypominają mi jesień jak i drzewa bez liści. A także krainę cienia,
która pokazuję prawdziwe uroki miasta, bo nieznane.
Drzew jakby w tańcu.
I zabudowania takie zamknięte człowiek czuję się osaczony.
Odwołam się do literatury, bo mi strasznie ten obraz przypomina miasto w piekle,
po którym szli Wergili i Dante (mniszki są dwie więc czemu nie, zawsze razem jak owi bohaterowie poematu),
Osaczyły ich demony, a wtedy...
Tu już odsyłam do Boskiej komedii.
Zamazanie mówi mi, że może to miejsce jest mało znane, albo wręcz przeciwnie.
Artystka chciała pokazać, że każde miejsce ma dusze.
Czekam na kolejne malowidła. Niedługo całą panoramę Krakowa można będzie złożyć.

Tytan

[lczerwosz]

Ta sepia ma niesamowity smak, to silniejsze niż wszystkie poprzednie.
Plus ulubiony motyw...

[Gorgiasz]

Kamieniczki wspaniale uchwycone, ale jednak brak mi koloru, szkoda, że nie ma go nawet na pierwszym planie, otulającego biało czarne postacie - które w tej tonacji wiele tracą, zlewając swój walor z otoczeniem. Delikatny kolor w podłożu, zieleni i i pierwszych frontonach murów, dalej płynnie przechodzący w sepię - byłoby interesująco i niestandardowo.

[Lucile]

Dobry wieczór:
Eko, Pallasie, Leszku i Gorgiaszu,
pięknie dziękuję za zatrzymanie się wśród moich "Powrotów do miasta"
Zawsze, z wielką przyjemnością, dzielę się urokiem, tajemniczością i tym najprawdziwszym genius loci, emanującym z każdego zakątka miasta, po którym ongiś kursowała "Zaczarowana dorożka", odwożąca (bywało nad ranem) mistrza Konstantego Ildefonsa, a na koźle siedział, równie niezwykły, pan Kaczara - woźnica, któremu w duszy rymy śpiewały.

Miłego wieczoru
Ślę serdeczności
Lu cile