pocałunek

[Lucile]

Pocałunek.jpg

Moja inspiracja malarstwem Gustawa Klimta
z serdeczną dedykacją dla wszystkich Szanownych Adminów

[lczerwosz]

Byłem kiedyś w jego muzeum.
Inspiracja wspaniała, a jednocześnie jakby ikona (w starym znaczeniu).
Jaka technika, wygląda jak ceramika, emalia ze względu na nierówności materiału.

[Lucile]

Dobry wieczór Leszku,

to moja pierwsza kopia, a raczej inspiracja z Klimta, więc tym bardziej się cieszę i dziękuję za miły komentarz.

Inspiracja wspaniała, a jednocześnie jakby ikona (w starym znaczeniu).
Jaka technika, wygląda jak ceramika, emalia ze względu na nierówności materiału.

Technika? Nic niezwykłego, farby akrylowe (metalik), tylko tak "nierówno i grubo kładzione", że te nierówności stworzyły fakturę, na czym mi bardzo zależało.
Cieszę się, że jest to widoczne na tym kiepskim zdjęciu.
Wydaje mi się, że do Klimta należy powiedzenie - nie pamiętam dokładnie - brzmiało mniej więcej tak:
nikt mi nie będzie mówił, jak mam swoją dziewczynkę malować
i stąd - mam nadzieję że mistrz Gustav na takie amatorskie malarstwo w ogóle nie zwraca uwagi - taka dosyć swobodna inspiracja.
W "moim" muzeum nie ma, niestety, żadnego jego obrazu, ale będąc we Wiedniu, odwiedziłam Galerię Belvedere, aby obejrzeć słynny "Pocałunek".
Muszę przyznać, że zrobił wrażenie i chociaż minęło ładnych parę latek, nie dawał mi spokoju, co unaoczniłam powyżej.
Jak już mówiłam, to moja pierwsza w życiu kopia i... nie jestem w pełni usatysfakcjonowana.
Namalowałam więc kolejną, w celu szkolenia "klimtowskiej" kreski - ale czy lepsza, nie wiem.
Zamieszczam dla porównania.
Oczywiście, nie byłabym sobą, gdybym czegoś znowu nie zmieniła.
Trochę sobie, zarówno na pierwszym, jak i drugim obrazku, poszalałam z wzorami na tkaninie,
nie zmieniony - 'klimtowski" - pozostawiając główny "trzon malowidła".
Może nawet ośmielę się na kolejne inspiracje tym znakomitym wiedeńskim, secesyjnym malarzem.

A to, że

a jednocześnie jakby ikona (w starym znaczeniu).

to już najsłodsze i najzłocistsze miodzio.
Pisać ikony - to nie w kij dmuchać. W krakowskiej cerkwi (przy ul. Szpitalnej), całkiem niedawno tamtejszy pop
pokazywał mi znajdujące się tam ikony Jerzego Nowosielskiego (1923 - 2011), chyba najwybitniejszego pisarza ikon(przecież ikony sie pisze, a nie maluje)
oraz kieleckiego współczesnego artysty Michała Płoskiego. Jestem zresztą szczęśliwą posiadaczka kilku ikon, jedną z nich mam od pana Michała.
Przy krakowskiej cerkwi jest szkoła pisania ikon i zastanawiam się, czy do niej nie wstąpić, do czego zresztą namawiał mnie ichniejszy batiuszka.

Serdecznie pozdrawiam
Lu cile

[lczerwosz]

Tylko szkoda, że takie to nieostre tą razą. A co on ma na odsłoniętej szyi. I tu i tu. Czy to jej łapka?

[Lucile]

przepraszam robione telefonem o niskiej rozdzielczości, istotnie przekłamane i nieostre.
Ułożenie ciała i rąk bohaterów "Pocałunku" starałam się oddać jak najbliższej oryginału.
Na potężnym męskim karku spoczywa "łapka" całowanej damy.

[coobus]

Mam zaprzyjaźnionych artystów, którzy ocierają się o witrażowe formy malowania. Efekt nieco podobny, ale na pewno nie taki sam. Ta forma rzeczywiście porusza i popycha skojarzenia ku sztuce sakralnej. Ale to tylko skojarzenia. Jestem pod wrażeniem, Lucynko

[Lucile]

Coobi,
bardzo cenię sobie Twoje słowa, a w nich jesteś Mistrzem - czego, nie ukrywam szczerze zazdroszczę
pięknie dziękuję za miłą wizytę i serdecznie pozdrawiam
Lu cile

[Liliana]

Uwielbiam obrazy Klimta.
Mam książkę Elizabeth Hickey "Malowany pocałunek". Jest to powieść o skandalizującym życiu Gustava Klimta i o jego wieloletnim związku z Emilią Flöge, jego uczennicą. Lubię tę książkę i często do niej wracam.

Twoja inspiracja - super!

Serdecznie

[Lucile]

Lili,
ja również jestem zafascynowana malarstwem Gustava Klimta,
ale, niestety, tej książki nie czytałam,
koniecznie muszę nadrobić zaległości.
Pięknie dziękuję za podpowiedź i wizytę
Lucile