Powrót do miasta

[Lucile]

Powrót do miasta, 2017.jpg

kolejny, tegoroczny z cyklu
"Powrót do miasta"
pastel, akryl na płótnie

[lczerwosz]

dobry rysunek, tylko szkoda, że tak na buro sfotografowane, skaner by się przydał albo lepszy aparat fotograficzny. Podmień, jak możesz.

[Lucile]

Dzień dobry Leszku,

• dziękuję za słowo. Masz rację, rzeczywiście kolory i ich nasycenie przekłamane, bowiem to zdjęcie

zrobiłam - nie najlepszej jakości - smartfonem i to w sztucznym świetle, z fleszem. Przygotowuję się do kolejnej wystawy, więc - w odpowiednim czasie - muzealny fotografik wykona profesjonalne zdjęcia. A, póki co, fotografia obrazu w świetle dziennym. Myślę, że ta jest znacznie bliższa oryginałowi.

Serdeczności wraz z dobrymi życzeniami na pozostałe 360 dni.
L

[pallas]

Podobają mi się namalowane budynki, są takie żywe. Perspektywa też ciekawa, bo po skosie, dzięki temu lepiej czuć klimat tej ulicy, a siostrzyczki w tak majestatycznym miejscu, idą dalej, pokazując tajemnice Krakowa. A te czerwone murki cieszą oko, niby taki detal, a ile daje satysfakcja z oglądania. Leszkowa wersja w świetle, bardziej dodaje uroku, z kolei ciemna fotografia obrazu zbyt bardzo ukrywa niektóre detale.

Piotr

[alchemik]

Kolejny powrót, kolejna perspektywa, kolejny koloryt.
Z każdym powrotem zastany, oczekiwany świat jest nieco inny niż w pamięci.
Wytrwała w swoich cyklach, jak to wiedźma zresztą, pokazujesz wciąż nowe oblicza.
Pozdrowienia
Jerzy

[Lucile]

Piotrze, Jerzy,
dziękuję za spojrzenie na obrazek i słowo o nim.

Z każdym powrotem zastany, oczekiwany świat jest nieco inny niż w pamięci.

Punktem wyjścia do kolejnego obrazu z cyklu "Powrót do miasta" zawsze jest jakieś konkretne miejsce, nie tylko zresztą w Krakowie, ale oczywiście widoków mojego miasta jest najwięcej. I masz rację - że zawsze nieco inny - tak to widzę, kiedy staram się dotrzeć do miejsc zapamiętanych w " niegdysiejszych włóczęg" po zaułkach i podwórkach Krakowa. Niestety, najczęściej, albo już nie mogę tam wejść, albo zmieniły się prawie nie do rozpoznania. No cóż - tempus edax rerum, powtórzę za Owidiuszem. I to nic nie szkodzi, że czasami staje się dla mnie terra incognita - od czegóż jest wyobraźnia? Moje obrazki nie są wiernym zapisem inwentaryzatorskim, raczej chwilową iluminacją i chęcią zatrzymania obrazu jakiegoś miejsca - impresji z nim związanej...

Wytrwała w swoich cyklach, jak to wiedźma zresztą, pokazujesz wciąż nowe oblicza.

miło mi, staram się i piórem i pędzlem - taki płodozmian

Podobają mi się namalowane budynki, są takie żywe. Perspektywa też ciekawa, bo po skosie, dzięki temu lepiej czuć klimat tej ulicy,

Prawda Piotrze, takie diagonalne rysowanie wydaje mi się ciekawsze.
Panowie, zawsze miło widzieć i czytać, że twórczy wysiłek zostaje zauważony.
Z podziękowaniem pozdrawiam
Lucile

[eka]

Ten klimat, klimat, klimat... dzięki, Lu.