na śmierć wachlarza

[Lucile]

Dama z wachlarzem potrojona.jpg

z cyklu "Klimtoinspiracje", technika własna na tablicach malarskich

na śmierć wachlarza

nieziemskim pięknem tych pań poruszony
nieśmiało wachlowałem niegdysiejszym
pysznym ogonem aż lekkim poszumem
wzleciało błaganie do braci moich

hej nie odlatujcie beze mnie rajskie
ptaki

półuśmiechem zniewoliły mi duszę
zabawką igraszką moje katusze
chłodziły lico kryły błyski w oku
a dulki moich uziemionych skrzydeł
drżały niebezpiecznie w ich dusznym mroku
lekko muskały nadmiarem pachnideł
gdy pióra stawały się coraz bledsze
przywierałem do nagiego ramienia
wywołując pełne rozkoszy dreszcze
odpływały o lataniu marzenia
wyczerpany omdlewałem w uścisku
aż śmierć dosięgła mnie na wysypisku

to tak z nami bawią się
ssaki

[Stella]

Piękne prace

[Lucile]

dziękuję, Stello, pozdrawiam
L.

[Liliana]

Cudne, Lucilko. Z podziwem

[Lucile]

Cudne, Lucilko. Z podziwem

aż musiałam użyć wachlarza, by schłodzić z emocji rozgrzane lico
Lilianko, wielkie dzięki

Serdeczności
L.

[Enbers]

Piękne

Zawsze chciałem umieć rysować albo śpiewać. Niestety nie umiem ani jednego ani drugiego. Czasami uda mi się coś przerysować. Nic więcej.

[Lucile]

Dziękuję bardzo. Sam widzisz, że to dalekie kopie z Klimta - niedokładne, bo to moje interpretacje jego obrazów.
Takie, jakby to precyzyjnie ująć - "klimtowskie zawarhorzenie"

A śpiewać - niestety - też nie potrafię

pozdrawiam
L.