Z cyklu " Moje drzewa"

[Lucile]

niespełnienie.jpg

Z cyklu "Moje drzewa - niespełnienie", rysunek tuszem

[lczerwosz]

Antropomorficzne

[Nula.Mychaan]

Bardzo pasuje ten tytuł

[Lucile]

Antropomorficzne

Bardzo pasuje ten tytuł

Nulko, Leszku,

zgoda, i jeszcze: miłość, pragnienie, tęsknota, bolesne oddalenie.

Dziękuję za zajrzenie i pozdrawiam
L

[witka]

Luśka szukałem inspiry i chyba mam.
Pozmywam po śniadaniu, obiorę jarzyny.
Bo ja muszę Panią zekfrazować wreszcie.
https://www.youtube.com/watch?v=Fz-66NvXMgA

[Lucile]

Sprawiłeś mi wielką przyjemność - z lubością wysłuchałam piosenki - zapomnianej już, niestety -
Teresy Tutinas.

A Luśka rzekła "a co tam, w podzięce odwzajemnij Mu się tym:"

kora mi płonie
ty ciągłe niedostępny
ugaś pragnienie

leszczyna płacze
jawor nie lubi związków
singlem chce zostać

A swoją ścieżką, trochę już tych wiosen zaczyna zmieniać mi kolor koafiury, ale jeszcze nikt nie nazwał mnie Luśką.
Nagle zobaczyłam siebie w innym zwierciadle i ten widok spowodował wybuch radosnego chichotu... ale ze mnie Luśka

[tabakiera]

Oj, jak mrozi!
Jak sponiewierało!
Jednak jest namiętność i porozumienie.
W tej zimie.
https://www.youtube.com/watch?v=Opu_U9DUCCY

[gal.a]

Niby z cyklu o drzewach, ale jakby historia tych tutaj już przebrzmiała i fakt nie wygląda to na możliwość spełnienia

[Liliana]

Tak blisko, a tak daleko, nieosiągalnie.

Piękny Twój rysunek, Lucilko (też powiedziałabym Luśka, bo super brzmi, ale to zarezerwowane dla Witki).

Serdeczności, Lila

[Lucile]

Oj, jak mrozi!
Jak sponiewierało!
Jednak jest namiętność i porozumienie.
W tej zimie.

Dorotko, dostrzegłaś to zmrożenie. Bardzo się cieszę, bowiem starałam się go oddać, malując najpierw podłoże farbami akrylowymi, a dopiero potem czarnym tuszem kreśląc kontury drzew – nie drzew. Żar oraz namiętność miały żarzyć się w zróżnicowanych, rozedrganych pociągnięciach linii, a pozorny ascetyzm barw i formy miał te uczucia „podbijać”.
Takie przynajmniej było moje techniczne założenie. Mam nadzieję, że choć w części mi się udało.

Tak blisko, a tak daleko, nieosiągalnie

Niby z cyklu o drzewach, ale jakby historia tych tutaj już przebrzmiała i fakt nie wygląda to na możliwość spełnienia

Przebrzmiała, może, ale po zimie nieuchronnie nadejdzie wiosna i soki zaczną buzować ze zdwojoną siłą.

Lilu, Gal.u, czasami bywa, że będąc oddalonym pozostaje się blisko ukochanej osoby, nieprawdaż?
I – niestety – odwrotnie. Bywa przecież, że fizyczna bliskość nie oznacza porozumienia duchowego. I to jest bolesne – niby na wyciągniecie ręki, a lata świetlne dzielą. Ten szkic jest także o wzajemnym rozmijaniu się. Może i truizm, ale przecież... c`est la vie.

Dziewczyny, bardzo dziękuję i miło mi, że moje drzewa zainteresowały.

Pozdrawiam i życzę spokojnej nocy
L