Marcowe posiady

[stary krab]

Gdy mróz puścił ostatecznie – dłużej nie mógł,
popłynęły z roztopami resztki śniegu,
wiosna nuci, Wisła gra na tamburynie –
wiezie Właduś do przyjaciół swą Marynię.

U bram Kazia w pełnej krasie, Józik przy niej,
każdy z każdym się całuje – jak w rodzinie,
o swych córkach rozmawiają i o wnukach,
z filiżanki barszcz czerwony na nich mruga.

Potem zdania wymieniają i przepisy,
czy herbatkę z bzu czarnego, czy z melisy,
czy naprawdę są mohery w wielkiej modzie,
i plotkują, spacerując po ogrodzie.

O podrywce Józek z Władkiem i o wnykach,
lecą wióry, gdy się wplącze polityka.
Wspomnień czar i czemu żal zostawić będzie,
kiedy nas poukładają w pierwszym rzędzie.

Przekazują marce kwietniom, kwietnie majom,
gdzie to fiołki, gdzie konwalie zakwitają.
I śpiewają szpaki drozdom, drozdy kosom -
jakże miło pobiec miedzą za wał boso.


Odmęt, 19 marca 2006 roku.

[Leon Gutner]

Krabowo a to już u Leona od lat solidna marka poetycka .

Z czystą przyjemnością

L.G.

[EdwardSkwarcan]

Uroczy wiersz
Pozdrawiam

[coobus]

Krabowo

Chyba tak. I wiosennie.
Za wiosenną lekkość bytu, Krabie, wcale nie tak stary, jak chcesz to zasugerować. Za bieganie boso po trawie

[nienażarty]

a o jednym waść zupełnie nie napisał
coś co wiąże wsze dysputy jakże szczere
i emocje nam podnosi niech do licha
tym wiązadłem wszystkich rozmów jest roberek

kiedy zejdą się do kupy już młodziaki
zaś stoliki pod wrażeniem zzieleniały
cztery talie wraz ze stawką w dłoniach mielą
barszczyk z szlemem zawojują w mig świat cały

a ostatnio młodą Julcie żegnaliśmy
co liczyła ponad sto gorących wiosen
a dzień przed tym w licytacji dała wyścig
aby wygrać szlemik oraz złoty osiem


pozdrawiam

[stary krab]

Proszę, nie zakładałem impasu, a koledze wyszedł roberek.