niepokój

[amasajahh]

marzeniami tkwiłam w realiach
chodząc po krętych drogach
gdzie spotyka się ludzkość
w starych prawdach jak w śmierci
patrząc na siebie twoimi oczami
poznawałam sens czyjegoś życia
jak na złodzieja czyhałam w nocy
na własne myśli bo uczono mnie
łapania ich na lep
i tak niezdarnie mierzyłam normalność
w ciężkich pozach oczekiwań
oddzielałam ziarnkami skończoność i wieczność
ciągle mieszając jedno z drugim
jesienne głupie wiersze to miała być terapia
w budowaniu filozofii z gliny
człowiek zniósłby wszystko byleby się nie bać
ale ty nie rozumiałeś
mogłam za to kupować normalność na twój koszt
której sama nigdy nie pojęłam

[coobus]

marzeniami tkwiłam w realiach

Pachnie to odwiecznym konfliktem serca i rozumu. Remis, ze wskazaniem na serce.
Brawa ode mnie za kolejny dobry wiersz

[Alek Osiński]

Ciekawe pisanie; może warto to jakoś zorganizować przestrzennie
żeby nabrało jeszcze wyraźniejszego kształtu, ale refleksja jest obecna,
wyczuwa się dojrzałość która przemawia roniąc owoc,

dla mnie na duży plus:)

[EwaMagda]

Prawdziwie i zarazem pięknie napisane, amasajahh.
Sądzę, że niejedna kobieta odnajdzie siebie w Twoim wierszu

Przychylam się do opinii Alka, żeby przeorganizować tekst przestrzennie, ale tak, jak jest też ma swój urok - ciąg myśli bardzo uczesanych

Pozdrawiam przy porannej kawie

[amasajahh]

serdecznie dziękuję za komentarze, tutaj zadbałam już konsekwentnie o interpunkcję

a co do formy spórbuję jeszcze coś zmienić

[anastazja]

mogłam za to kupować normalność na twój koszt
której sama nigdy nie pojęłam

Ladna fraza, dobrze odbieram Twoj wiersz.

Pozdrawiam.

[amasajahh]

Dziekuję serdecznie !

[Napoleon North]

Wielkim poetom nie jestem lecz mam wielkie serce i życzę Tobie wiele radości i szczęścia w przyszłości;)

[marta zoja]

Piękne rozpaczy słowa, jak krople łez, dotykają moich przestrzeni. Powiedz cierpisz, ja cierpię z Tobą.