w drodze z biblioteki publicznej

[Adela]

zakłócenia na linii zdarzeń
bibliotekarka już dawno odeszła ze świata tych szczęśliwych

myślę o niej, jak wstydząc się lustra
ściąga pomiętą spódnicę, rozpuszcza krucze włosy
do pasa, w górę tętniące piersi

w ścianach coś śpi jeszcze, choć coraz słabiej bije
nadzieja na zmianę rozkładu jazdy, lub chociażby
stanowisk odjazdowych

[411]

Jest w tym wierszu cos, co mnie zmusilo, by go poczytac kilkakrotnie.
Dobry poczatek, bardzo dobry koniec - srodek mniej, ale w koncu jakis musi byc.

w ścianach coś śpi jeszcze, choć coraz słabiej bije

A to jest piekne.

Milego,
J.

[Adela]

411 dziękuję bardzo, środek zmieniłam, też wydawał mi się taki nijaki. Mam nadzieję, że teraz lepiej.
Pozdrawiam,
A.

[Alek Osiński]

lub chociażby
stanowisk odjazdowych

hmmm... ta bibliotekarka w sumie chyba liczy
na jakiś większy odjazd, ale one mają to do siebie,
gdy życie spędza się wśród książek, wzięcie
z każdym tomem staje się cięższe i to czasem

nie do wytrzymania

Pozdrawiam:)

[anastazja]

bibliotekarka już dawno odeszła ze świata tych szczęśliwych

Protestuję! U nas ma się dobrze. Właśnie czytam trzecią część: "Raija ze śnieżnej krainy" (norweska pisarka, z fińskimi korzeniami: Bente Pedersen. Wiem, że jest 40 tomów! Ale jak się to czyta! Uwielbiam takie opowieści. Może czytałaś. Przepraszam, ze tu piszę, ale wiersz Twój - Adelo...Dobry i szlachetny z resztą. Pozdrawiam

[Adela]

Nie czytałam niestety.
Tak, z pewnością wszystkie bibliotekarki odeszły;)
Pozdrawiam serdecznie,
A.

[Fałszerz komunikatów]

bibliotekarka już dawno odeszła
ze świata tych szczęśliwych - tak bym zmienił
A czemu ona taka smutna jest? Czyżby marzyła o wyjściu poza ramy schematów? Znam jedną przebojową bibliotekarkę. Już dawno dowiedziałem się, że ma męża