Daleko od tablicy

[Fałszerz komunikatów]

do mieszkań sierot smoleńskich
weszła komisja
by wręczyć arkusze które zawierają pytania
z zakresu cierpienia

zadanie pierwsze
opisz budowę szczątków samolotu Tu - 154
i ofiar katastrofy

zadanie drugie
wymień nazwiska poległych
zaczynając od męczennika

zadanie trzecie
dlaczego
jest to najbardziej znacząca śmierć

nie potrafiły odpowiedzieć

choć najmniej obeznani eksperci
przy każdym poleceniu
śpieszyli z podpowiedzią

[Alek Osiński]

choć najmniej obeznani eksperci
przy każdym poleceniu
śpieszyli z podpowiedzią

Odnoszę wrażenie, że zwracasz tu uwagę na wykorzystywanie tragedii dla celów
politycznych, nihil novi, niestety, polityk, żeby być skutecznym, a przynajmniej
oni tak uważają, powinni się wyzbyć wszelkich skrupułów. Trzeba mieć otwarte
oczy, żeby nie dać się omotać piarowcom "śmierci".

Sierotom po katastrofie łzy zostały jednak do pewnego stopnia wytarte
poczuciem dumy i wysokimi odszkodowaniami, dużo gorszy jednak był los
tych wcześniejszych sierot "podsmoleńskich", które zamiast tego
miały tylko prawo do milczenia...

Pozdrowienia

[Fałszerz komunikatów]

Raczej zwracam uwagę na obłudę cierpienia komisji. Oni naprawdę dobrze nauczyli się cierpieć. Są naprawdę pojętnymi uczniami prezesa

[anastazja]

Sierotom po katastrofie łzy zostały jednak do pewnego stopnia wytarte
poczuciem dumy i wysokimi odszkodowaniami, dużo gorszy jednak był los
tych wcześniejszych sierot "podsmoleńskich", które zamiast tego
miały tylko prawo do milczenia...

Święta prawda Alku. O tym samym myślałam czytając wiersz - bez komentarza. Nie żeby wiersz mi sie nie podobał, ale 'uszami wylewa' się temat.

Pozdrawiam

[Fałszerz komunikatów]

Wiem, ale kto wlewa temat do uszu? Komisja

[Gloinnen]

Mnie temat akurat się nie wylewa uszami.

Podoba mi się wiersz i sposób, w jaki podchodzisz do zagadnienia. Świetnie oddajesz zderzenie biurokracji z cierpieniem człowieka, które właściwie nie istnieje, nie ma na nie miejsca "w arkuszach".

To prawda, że Smoleńsk stał się wyjątkowo upolitycznioną tragedią narodową. Chociaż nie wypada go - w pewnych kręgach - nawet tak nazywać. Ale rzeczywiście - ginie gdzieś ludzki aspekt tej katastrofy. Wielu próbowało coś na niej ugrać i próbuje nadal. Jakby obowiązkowo ból musiał być czymś więcej, niż bólem, żałoba czymś więcej, niż żałobą.

Z drugiej strony - nie oszukujmy się. Wiele "sierot smoleńskich" chętnie otwiera drzwi różnym komisjom, udziela wywiadów, dyskutuje, roztrząsa. Czyli jednak nie jest tylko tak, że zawsze mamy do czynienia z jakimś pogwałceniem, ale trochę przypomina mi to sytuację ze skeczu M. Dańca (tym o Gołocie) - "(...) pchają się, boś ich wołał!"
Może niektórym lepiej jest żyć ze świadomością, że Smoleńsk znaczy coś więcej, niż tylko katastrofę samolotu? Tym bardziej, że wiele spraw pozostało niewyjaśnionych, a jednak zawsze rodziny ofiar (każdego wypadku lotniczego) chcą prawdy. I nie chodzi o prawdę w ujęciu politycznie poprawnym, ale po prostu - o prawdę. Której dotąd nie ma. Właśnie dlatego, że sprawie nadano wymiar polityczny, wobec czego nie liczy się - jaka jest prawda, ale kto ma rację.

Pozdrawiam,


Glo.

[Sede Vacante]

O ideologicznych aspektach Smoleńska, oraz tragedii, jej "używaniu" i przeżywaniu, można rozmawiać - i będzie się to robić - chyba do (Właśnie czytam książę uciekiniera z obozu koncentracyjnego w Korei Płn. Istnieje co najmniej sześć takich i ma się dobrze...)

Ja powiem, że sam sposób na przekaz treści bardzo oryginalny. Rozmowy o cierpieniu, śmierci, bardzo przemysłowym językiem. Technicznym, suchym, beznamiętnym. Jedynie z małym pierwiastkiem totalitaryzmu w wypowiadanych słowach.
Niby prosty zabieg kontrastów, ale właśnie taki tutaj się rewelacyjnie sprawdza, bo istotnie, tak to moim zdaniem jest. Tragedia używana, jako przysłowiowa "naklejka na kondonie".
Bardzo podoba mi się styl wiersza. Trafia prosto w serce.

[Fałszerz komunikatów]

Dziękuję wam i w pełni się z wami zgadzam, co do przemyśleń A najgorsze, że nie byłoby tej walki politycznej, gdyby w samolocie nie siedział "największy męczennik"

[Napoleon North]

Ave

Miło Cię poczytać

[Fałszerz komunikatów]

ave Cesar Napoleon!
Dzięki