Przed pochówkiem

[Gloinnen]

Śmierć ma naturę falową. Rozchodzi się
po kościach, wtedy zapominasz wszystkie nawyki.
Świt szeleszczący gazetą, dwie setki na wieczór,
raz w tygodniu erotic store.

Nieruchomiejesz.

Przypływ zaciemnia obraz, szklane brzeszczoty
łamią się pod językiem. Ostatni utkwił
w gorączce; noce wyschły na końcach włosów.

Krawędzie doliny zrastają się w ostatni oddech,
ubywa wody i gwiazd. Przestrzeń nie potrafi
utrzymać ciała w garści.

Pęcherz pławny coraz mniejszy. Słowa wypełzły
z popielnic, znikają na peryferiach zmysłów.

Późnym popołudniem upalny wiatr
przetoczy zmarszczki po prześcieradle.



____________________
Glo.

[lczerwosz]

wtedy zapominasz wszystkie nawyki.

nigdy nie wiem, czy zapominasz nawyki, czy nawyków. Może lepiej o nawykach.
Ale to jeszcze nie czas na pochówek, choć pokazujesz znamiona co najmniej dziwne, nietypowe dla żyjących: wysychanie nocy, ubywanie wody i gwiazd. Przestrzeń u Ciebie traci swój fizyczny sens, jest krawędź doliny, która jednocześnie żyje, jak tkanka a cała przestrzeń oddycha.
Najciekawsze są słowa, które pełzające są. Jak węże, osłabione szczury, ludzie? Z dziur tonącego statku, Ty mówisz - z popielnic, czyli spopieliło się jakieś pragnienie, w pył obrócone budowle, metafizyczne, nadrealne. Znikanie słów, właściwie ich znaczeń gdzieś na krańcach poznania świata, naszej wiedzy czy wyobraźni. Tam słowa odrywają się od swych znaczeń, tak mi się wydaje, tak też czytam, bo to zmysły i ich postrzeganie nadają słowom znaczenie. Nazywamy w końcu tylko to, co postrzegamy lub sobie wyobrażamy. Pomijając pojęcia abstrakcyjne, ich nie jest aż tak dużo. Podobno są tacy, którzy widzą wielowymiarową przestrzeń

Późnym popołudniem upalny wiatr
przetoczy zmarszczki po prześcieradle

A mnie przypomniały się fale na piasku.

Śmierć ma naturę falową.

Czasem jednak korpuskularną. Owa wędrująca po świecie srebra kula. Wolałbym.

[Gloinnen]

nigdy nie wiem, czy zapominasz nawyki, czy nawyków.

Zasada jest prosta - gdy czasownik jest w formie twierdzącej - po nim używamy biernika: (zapominamy kogo? co? ---> nawyki).
Forma przecząca wymusza stosowanie dopełniacza (nie zapominamy kogo? czego? ---> nawyków).

Dziękuję, Leszku, za Twoje spojrzenie.
Tematyka śmierci mnie bardzo zajmuje. Próbuję opisać ją na różne sposoby. Wiem, że akurat nie bardzo umiem "chwytliwie", mój chłodny, intelektualny dystans i oderwanie od tego, co przeciętny odbiorca lubi, raczej nie przysparza mi czytelników.
Zauważyłam, że w cenie jest poezja życiowa, a nie filozoficzna.
Jakbym pokazała, przy tym umierającym, jego matkę wycierającą mu usta zbliżoną chusteczką, machnęła coś o odchodzeniu do domu ojca, a jeszcze na deser napomknęła o psie, który zostanie sam w pustym mieszkaniu - o, to miałabym od razu całe rzesze zachwyconych czytaczy...
Moim (błędem? nie błędem?) jest szukanie czegoś, co wykracza poza tu i teraz. No i to, że nienawidzę w poezji PRZEWIDYWALNOŚCI.
Tym bardziej dziękuję, że jesteś, zaglądasz, próbujesz rozgryźć.



Glo.

[januszek]

Śmierć ma naturę falową.

Czasem jednak korpuskularną. Owa wędrująca po świecie srebra kula. Wolałbym.

???
czyżby była jak rodzaj światła?

Tematyka śmierci mnie bardzo zajmuje

osobiście najlepiej [ja tak myślę] jest sprawdzić na własnym przykładzie, bo inaczej to niestety

PRZEWIDYWALNOŚCI.

się nie uniknie.
Stąd też i trudno mi mieć własne w tym temacie zdanie.

[Gloinnen]

sprawdzić na własnym przykładzie,

Tylko jak napisać wiersz a posteriori?

[januszek]

Tylko jak napisać wiersz a posteriori?

właśnie
niestety w wiekszosci wypadków [wiem to po sobie, miałem wypadek (kiedyś)] nie pamietamy

Dodano -- 03 maja 2014, 15:38 --

a jeszcze na deser napomknęła o psie, który zostanie sam w pustym mieszkaniu

a kot??? [ ]

[lczerwosz]

Tylko jak napisać wiersz a posteriori?

pos mortem

Moim (błędem? nie błędem?) jest szukanie czegoś, co wykracza poza tu i teraz.

zaletą

a kot

Nobla nawet dostała.

[januszek]

post mortem -> wtedy nieunikniemy porównaniu do np. trawy , zwierząt itp.

Dodano -- 03 maja 2014, 15:43 --

Nobla nawet dostała.

"wiedziała co w trawie piszczy."

[anastazja]

Zauważyłam, że w cenie jest poezja życiowa, a nie filozoficzna.

To nie tak Glo. - może się mylę, ale przynajmniej mogę powiedzieć o sobie. Poezja filozoficzna jest trudna, stąd mało komentatorów (nie czytaczy) nie zawsze rozgryzie się temat, więc lepiej się nie błaźnić.

Krawędzie doliny zrastają się w ostatni oddech

bardzo ładna metafora

Późnym popołudniem upalny wiatr
przetoczy zmarszczki po prześcieradle.

ładnie ujęłaś temat śmierci (temat nie do wyczerpania) tyle po nas zostaje.
Czuję wiersz, ale nie umiem komentować tak pięknie jak Ty Glo.

Serdecznie

[Gloinnen]

Dziękuję, Leszku, januszku i anastazjo!

To nie tak Glo. - może się mylę, ale przynajmniej mogę powiedzieć o sobie. Poezja filozoficzna jest trudna, stąd mało komentatorów (nie czytaczy) nie zawsze rozgryzie się temat, więc lepiej się nie błaźnić.

Miałam na myśli inny kontekst, nie ten portalowy. Ale mniejsza o to, w końcu prywatne frustracje lepiej schować do kieszeni.
Wypisałam się, przeszło mi.

Jeszcze raz pozdrawiam ciepło wszystkich!



Glo.