Pieśni żałobne

[Marcin Sztelak]

Wszystkie absurdy i zapiski odręczne
skrzętnie schowane przed wzrokiem
maluczkich.

Odpowiednie przysłowie na podorędziu;
więcej i więcej – napchać żołądki,
do rozpuku albo wzdęcia.

Czyny lubieżne, przeciwko moralności
powszechnej. Dobre i złe monety,
głowy do pozłoty.

Później już tylko wieńce,
za zwycięstwo lub przekroczenie linii
mety. Na ostatnim wydechu.

[januszek]

nie jestem pasibrzuchem i
nie kupuję
. . .
choć brzmi zachecająco.