Czas ograniczeń. Dzień ósmy

[Marcin Sztelak]

Byłem bogiem,
pomniejszym, przez jakieś trzy minuty.
Później wszechmoc uderzyła do głowy,
między uszy.

Upadłem.
Niestety bez urody Lucyfera – żebrzę
o skrzydła. Jakiekolwiek,
choćby złamane.

Bezskutecznie czekając na odpoczynek
albo koniec tygodnia.

[Alek Osiński]

Fajny wiersz, chociaż "między uszy" wydaje mi się już zbędne,
"złamane skrzydła" też chyba do przemyślenia, chociaż wśród wykroczeń
przeciwko czasowi, to i tak wydaje się chyba
niewielkie

[Adela]

Z oczekiwaniem na koniec tygodnia pozdrawiam i melduję, że przeczytałam.
Fajny wiersz, może ta uroda Lucyfera, skrzydła - trochę oklepany temat, ale ogólnie jest ok.
Pozdrawiam,
A.

[haiker]

Przypomniał mi się monolog ze "Sławy" (tej z 1980), mówiony przez tego chłopaka, który wchodził na krzesło i mówił, że jest bogiem.

Jednocześnie ten wiersz a tamta scena to dwa bieguny. Ten tutaj jest zbędny - bo cóż jest w tym wierszu ponad bełkot?