W parku Źródliska

[żakote]

Może nic
jak oddech
szelest ciszy
nie wiadomo gdzie

etap pączkowania
odnawianie choreografii

siedzą na ławce
patrzą sobie w oczy
całują się własnym wnętrzem
zapuszczając się poza rejon słów

myślę sobie
początek miłości
to wszystko
musi przemówić

[Fałszerz komunikatów]

Świetny komentarz peela na temat pary zakochanych, którą spotkał. Ja posunąłbym się krok dalej w tych rozważaniach - kiedy zaczyna się miłość? Ona ma swój początek jeszcze przed głaskaniem po udach. Zaczyna się od spojrzeń

całują się własnym wnętrzem - ten fragment jest cudny! Właśnie to miałem na myśli pisząc o porozumieniu wzrokowym
Czwarta strofa jakby zbędna, myślę, że bez niej można byłoby ładnie połączyć te całujące dusze i puentującego całą sytuację peela, że "wszystko musi przemówić" Ewentualnie przenieść ją wyżej.

[żakote]

Tę zbędną strofę wyrzuciłem, choć mogła zostać, ale faktycznie, nadmiar słów może tylko szkodzić. Dopisałem jedną linijkę.
Dzięki Fałszerzu za pochylenie się nad wierszem.

[Adela]

Niby nic takiego, obserwator i para na ławce, ale mnie się podoba właśnie prostota wiersza, stanowisko obserwatora. Historia jednej znajomości w skrócie. Tylko trochę szkoda, że jednak tak krótko, poczytałabym więcej co jeszcze obserwator myśli, przeczuwa, widzi.
Pozdrawiam,
A.

[Henryk VIII]

Witaj ,
piszesz: " myślę sobie
początek miłości
to wszystko
musi przemówić" - zaiste

[eka]

Witaj.

Tytuł niezbyt mi gra, ale podejrzewam (nazwa parku pisana wielką literą), że źrodliska nie są celowym pogrubieniem semantycznym a konkretnym geograficznym miejscem akcji.

Peel - obserwator - podglądacz , ale z tych dobrze życzących miłości. Ładne, sympatyczne wersy niemniej ogołociłabym je z kilku słów oczywistych dla mnie.

Całowanie wnętrzem - najmocniejszy atut.

[haiker]

Dwie pierwsze tak (choć po wyrugowaniu "szelestu ciszy" albo przynajmniej jednego z tych słów), dwie ostatnie - nie!

W początkowych niewykształcone kształty, właśnie ukradkowo-niezdarne. W końcowych narracja i narzędzia jak z wiekopomnego dzieła, a to jest ławeczka, a nie cokół.

[coobus]

całują się własnym wnętrzem
zapuszczając się poza rejon słów

Choćby za te słowa .

[Napoleon North]

Ave