Stolica

[Fałszerz komunikatów]

ginęła pod gruzami
dobijana ręką przyjaciela

budowle niczym ślady po uderzeniach
zaczynały rosnąć
dziedzicząc skazę w sercu
chłonięcie złego światła
które biło z dawnych obrazów

nie opuściła miasta
mimo prób zdrady

[lczerwosz]

dobijana ręką przyjaciela

No nie byli to przyjaciele. A z drugiej strony Stalin, wiadomo, też przyjaciel?
Wiersz niepotrzebnie patetyczny.

[Fałszerz komunikatów]

Masz rację
A przyjaciel to ten, który burzył to, co zostało po bombardowaniach

[haiker]

Kto to był ten przyjaciel?

budowle niczym ślady po uderzeniach - to już chyba lepiej po prostu budowle niczym blizny (mimo innego zakresu znaczeniowego tych sformułowań).

Czy to skaza nie opuściła miasta?

Cały wiersz gdzieś w rejonach tekstu na akademię ku czci (obojętne, czerwonoarmistów, powstańców warszawskich czy szmalcowników).

[eka]

Pierwsza i ostatnia odsłona, Fałszerzu.
Środek mocno przekombinowany.
Pozdrawiam.

[Fałszerz komunikatów]

Heiker, masz absolutną rację, ten wiersz mi się nie udał.
Eko, czasem pierwsze wrażenie na temat własnego wiersza bywa złudne. Dałem się nabrać

[skaranie boskie]

Cały wiersz gdzieś w rejonach tekstu na akademię ku czci

Z przykrością muszę się z tym zgodzić.
Pisanie wierszy okolicznościowych (tu - myślę - z okazji okrągłej rocznicy) wymaga nie lada kunsztu. Chyba, że chcemy je deklamować na akademiach właśnie.
Zdecydowanie na NIE, Fałszerzu. Zbyt dużo patosu i nietrafionych metafor.
Może lepiej chodźmy na zamiast na tę akademię...

[Fałszerz komunikatów]

Ojej, Skaranie, przecież wiadomo, że wiersz jest do bani, nie musiałeś mnie dobijać, jak ta ręka przyjaciela
Za co? Opijać słaby wiersz? Nie chcę. Umówimy się przy okazji dobrego wiersza.

[skaranie boskie]

Wypić można zawsze i o okazję nietrudno...

[Fałszerz komunikatów]

Nie mam nastroju...ale dzięki za propozycję, wyczuwam sympatię