Karenina małomiasteczkowa

[Liliana]

Na peronie

Stała jakoś tak z boku,
Zapadnięta do wewnątrz,
Łza zaschnięta na oku,
W nim obojętność.

Jego już pożegnała,
Może odwrotnie było…
Wtem na tory spojrzała -
Gdzie jest ta miłość?

I co zrobić powinna?
Czy pod pociąg się schować? –
Rozważa Karenina
Małomiasteczkowa.

po zmianie:

Karenina małomiasteczkowa

Stała jakoś tak z boku,
Zapadnięta do wewnątrz,
Łza zaschnięta na oku,
W nim obojętność.

Jego już pożegnała,
Może odwrotnie było…
Wtem na tory spojrzała -
Gdzie jest ta miłość?

I co zrobić powinna?
Czy pod pociąg się schować?

[eka]

Czy pod pociąg się schować?

Mocny wers, aby go wyeksponować, na nim zakończyłabym wiersz, a kareninę małomiateczkową uczyniła tytułem.
Wiersz oparty na aluzji literackiej, z klimatem, obrazowy.

[coobus]

Wiersz ma ten klimat, jaki lubię.

karenina
Małomiasteczkowa.

pomysł świetny, tylko przyglądam się dużym literom... widać tak miało być.
Za wiersz

[Ewa Włodek]

oj, smutno, Lili! Samo, życie...

moc uśmiechów...
Ewa

[anastazja]

Pięknie o Annie Kareninie.

[Leon Gutner]

Zakończenie zreflektowało Leonowi poprzedzające wersy .

Z uszanowaniem L.G.

[Liliana]

Mocny wers, aby go wyeksponować, na nim zakończyłabym wiersz, a kareninę małomiateczkową uczyniła tytułem.

niezły pomyśł, eka, ale wiersz będzie wyglądał na niedokończony bez tych dwóch wersów, tak mi się wydaje,
chyba żeby jakoś inaczej go zakończyć,
dzięki za komentarz

Dodano -- 26 sie 2014, 20:39 --

pomysł świetny, tylko przyglądam się dużym literom...

zastanawiałam się nad tym (myślałam o kategorii kobiet, które tak postęują jak bohaterka Tołstoja), ale Karenina jednak chyba powinno być dużą, zmieniłam,

pozdrawiam serdecznie

Dodano -- 26 sie 2014, 20:41 --

oj, smutno, Lili! Samo, życie...

smutno, Ewuniu,

uśmiech odwzajemniam i dziękuję za odwiedziny

Dodano -- 26 sie 2014, 20:42 --

Pięknie o Annie Kareninie

tak analogia się nasunęła, Anastazjo,
miło, że zajrzałaś

Dodano -- 26 sie 2014, 20:43 --

Zakończenie zreflektowało Leonowi poprzedzające wersy .

cieszę się, że znalazłeś jednak coś w tym wierszu, Leo,

[skaranie boskie]

Zacznę od tych wielkich liter.
Mimo woli układają mi się w skrót RKM - ręczny karabin maszynowy.
I nie dotyczy to wiersza, że niby tak się go czyta, jak trajkotanie rkm-u.
Wręcz przeciwnie, wiersz ma zachwiania rytmiczne, skądinąd słuszne, jeśli forma ma współgrać z treścią.
Raczej stanowią podpowiedź dla peelki, alternatywę dla okrutnej śmierci pod kołami pociągu.

A teraz o sugestii Eki.

niezły pomyśł, eka, ale wiersz będzie wyglądał na niedokończony bez tych dwóch wersów, tak mi się wydaje, chyba żeby jakoś inaczej go zakończyć,

Nic bardziej mylnego.
Nie trzeba kończyć.
Pozostaw czytelnika w niepewności. Niech się domyśla, niech, przez analogię do losu prawdziwej Anny Kareniny, układa sobie ciąg dalszy. Przecież dwa wersy mówiące o rozważaniu Kareniny małomiasteczkowej niczego nie wnoszą do treści, nie rozwiązują dylematu. One tylko stanowią zastępczy wypełniacz, dzięki nim zgadza się ilość wersów. Czy to jest aż tak konieczne?
Tytuł "Karenina małomiasteczkowa" byłby o wiele bardziej wymowny, niż te dwa wersy na końcu wiersza.

[Liliana]

Zacznę od tych wielkich liter.
Mimo woli układają mi się w skrót RKM - ręczny karabin maszynowy.

na to bym nie wpadła nigdy w życiu, ale arcyciekawe spostrzeżenie, skaranie-Ty- moje,

przychylam się do Waszej propozycji (Twojej i Eki) i zmieszczam drugą wersję pod pierwszą,

dzięki za odwiedziny i sugestie

[EdwardSkwarcan]

Po raz drugi z przyjemnością
Pozdrawiam