Frazologia

[Marcin Sztelak]

A autor siedzi i zawija w te sreberka.

W dołku, na topie zawsze znajdzie się chętny
by dokopać. Milczenie jest złotem
– niewymiernym.

A może lepiej mruczando, czy coś
w tym stylu, koniecznie przez zęby.
Byleby osiągnąć mistrzostwo w dorabianiu
Gombrowiczowskiej twarzy.

Kto zrozumie autora, skoro sam mówi: bzdura.
Lecz powiedziane nie staje się ciałem,
ale początkiem.

[Alek Osiński]

Im dalej tym bardziej mi się podoba, każda
jednak bzdura ma swój początek w słowie,
żeby mogła nabrać ciała, no i znaleźć
oczywiście swojego amatora;)

[haiker]

Pierwsza kursywa nie pasuje do miejsca, w którym jest. W ogóle można ją jedynie napomknąć, bez afiszowania.

Pierwsza zwrotka również - bez wyrazu.

Środkowe
A może lepiej mruczando, czy coś
w tym stylu, koniecznie przez zęby
zaczyna przebrzmiewać, przeciąga akcent z zewnątrz, ze sreberek, na autora (w sensie ogólnym, nie tego wiersza).
Sreberka - jak lisy srebrne - lisy - fałszywe.
Końcówka środka nawiązuje do relacyjnego charakteru początku, bez wkładu własnego.

Kursywa #2 - peel czuje się niezrozumiany przez otoczenie, tkli go to, że mówią o jego utworach w kategorii bzdura.
Na koniec ładnie zakończona ambiwalencja - ciało a początek, mimo pozornej sprzeczności. Ku duchowości.

[eka]

No i masz rację Autorze.

[Berele]

Bardzo intrygujący tekst. Nie potrafię go ostatecznie zweryfikować. Nie taki jak te, co się rozumie jeszcze przed końcem.

[Nula.Mychaan]

Wiesz że jestem stałą czytelniczka Twoich wierszy
Zawsze znajduje coś interesującego, wciągającego. pięknego
Tym razem też się nie zawiodłam