blizny

[coobus]

w obawie przed zaciemnieniem zapalam słowa wiersza,
rozświetlam litery, nakrywam wieńcem chłód granitowej płyty.
oto ciało rozdarte…

czarne skrzydła odbierają nam dostęp do powietrza i światła,
zostawiają jedynie prawo do modlitwy.
więc czemu tak uparcie sypiemy ziarno bezwzględnym,
nienasyconym, krwiożerczym dziobom. czemu nie protestujemy…

więc czemu zamiast jasnych promieni ciemna zazdrość
i bezduszność, koślawe łapy i żółte fosforyzujące ślepia.
więc zawiść, wysysająca spokój razem z poczerniałą krwią.
więc zbrodnia, degustowana powoli i dostojnie, jak krwisty
kawał wołowiny.

to w imię tego światła rozniecam teraz słowa wiersza, które tak łatwo
zapalać i gasić, podświetlać łzami wzruszenia, muzyką albo cmentarną
zadumą. to w jego imię nie chcę przemilczeć pytania, dlaczego
czarne skrzydła tak często i tak bezkarnie biorą nas w niewolę.

podświetlam słowo człowiek, nakładam złote liście, zawieszam
wieniec bezgłośnego krzyku:

- oto ciało rozdarte i dusza rozdarta,
oto słowo postrzępione strzaskaną sylabą …

*
za mało mamy amunicji, by ich wszystkich rozstrzelać
– powiedział Heinz Reinefarth, przedstawiciel tego samego
gatunku, co ja i ty, patrząc na kolumnę kobiet i dzieci wychodzących
z podniesionymi rękami z ogarniętego powstaniem miasta.
był sierpień 1944 roku.

[Dorota Karin]

Ogólne wrażenie pozytywne - mocny, pełen emocji wiersz, udane metafory. Można by uniknąć powtórzeń - a szczególnie ,,więc czemu" oraz skondensować myśl. Poruszył, zastanowił, podoba mi się.

[anastazja]

podświetlam słowo człowiek, nakładam złote liście, zawieszam
wieniec bezgłośnego krzyku:

- oto ciało rozdarte i dusza rozdarta,
oto słowo postrzępione strzaskaną sylabą …

Dobry obraz powstania Coob. Szlachetne metafory, nie tylko te cytowane. Podoba mi się - pozdrawiam.

[coobus]

Zabrałem się kiedyś za pisanie wiersza o czymś przerażającym. O tym, że przez tysiąclecia ludzie koncentrowali się, i nadal koncentrują, na doskonaleniu narzędzi do zabijania. Uczynili z tego jeden z nadrzędnych celów. Rozwinęli to do monstrualnych rozmiarów. Nie byli tylko w stanie poradzić sobie z utylizacją takiej ilości trupów, jaką mogliby wytworzyć,a przecież coś trzeba z tym robić. Niemcy zabijali tyle, ile byli w stanie spalić , zakopać, usunąć. Na pewno człowiek będzie w przyszłości pracował nad tym problemem, bo blokuje bardziej masowe zabijanie.

Wiersz, jak to wiersz, poszedł w czasie pisania w innym kierunku, wyciąłem powyższy wątek, wsadziłem w inny tekst, może kiedyś tu trafi. Sierpniowa rocznica poprowadziła moje myśli w inną stronę. O tej samej wymowie.
Taka była geneza.
Niełatwo o tym pisać. Wiem. Bo pisałem. Bo pisać będę. Niełatwo...

Dorotko, Ana - dziękuję za czytanie

[iTuiTam]

w obawie przed zaciemnieniem zapalam słowa wiersza,
rozświetlam litery, nakrywam wieńcem chłód granitowej płyty.
oto ciało rozdarte…

Czarne skrzydła... były, są i będą. Tragiczna prawda, której nic nie zmieni, bo jesteśmy uparci, zaślepieni swoimi prawdami.
Wystarczyłoby jako pierwsze przykazanie w każdej religii, ideologii umieścić:
nie uzurpuj omnipotencji swoich przekonań

Czemu nie protestujemy? Proste: jesteśmy tchórzami, zbiorowym tchórzem, gatunkiem, który nauczył się ukrywać pod słowami, nie działaniami.

Twój utwór przenoszę na teraźniejszość.

serdecznie
iTuiTam

[Ewa Włodek]

wiersz bardzo w moim guście, Coob. Bo porusza kwestię, która tak się stworzenia z gatunku homo sapiens boją nazwać po imieniu, że historia naszego gatunku jest historią przemocy, wojen, krzywdy i wszystkiego najgorszego, co ludzie mogą sobie nawzajem wyrządzić. Ni milczą o tym, że Homo sapiens - to jedyny na razie znany gatunek, który tak się zachowuje wobec siebie wzajemnie i wobec innych stworzeń...

pozdrawiam Cię najserdeczniej...
Ewa

[Hosanna]

jesteśmy okrutnym i krwiożerczym gatunkiem

występujemy przeciw sobie samym (tortury, wojny, upokorzenia, niewolnictwo, kasty) , zwierzętom które zjadamy (haniebne warunki hodowli i transportu i zabijania) , ziemi która bardzo niszczymy
ale chyba faktycznie najbardziej boli gdy tak bliscy sobie - sąsiedzi zza granicy (ta sama wiara i kultura) nagle martwią się jedynie o brak naboi nie widząc w człowieku człowieka
wszystkie słowa biblii stają się nagle
bez znaczenia

[coobus]

Elu, Ewo, Hosanno - na szczęście życie oferuje nam całą gamę kolorów, czarny niech pozostanie marginesem, choć bolesnym. Patrzmy, mimo wszystko, na jaśniejszą stronę życia. Wiem... Ale jaki mamy wybór? Z podziękowaniem

[ono]

dobry wiesz coobus. bardzo dobry! podpalaj wiersze - niech ludzie je czytają.


pozdrawiam

kamil

[witek kiejrys]