wliczone w koszta

[alchemik]

uwierzyć to

jak pierś odsłonić i nagłe serca wzloty narazić na stracenie
kiedy spojrzenia przestrzeń szyją wokół
oczy rozewrzeć wytrzymać spojrzenie


mieć drzwi otwarte w domu kupować kupon lotka czasem
to czekać na muzykę z pękniętego dzwonu
wymieniać uścisk dłoni z nieznajomym by chwilę potem
zakląć
z nadgarstkiem właśnie uwolnionym od kłopotu z czasem

uwierzyć to
dać się zranić i jeszcze zapłacić
podczas gdy

dać się zranić zapłacić za to przelewem do banku przeżyć
by potem
idiota
cieszyć się z tego jak ja

to wierzyć.


J.E.S.

[Gloinnen]

jak pierś odsłonić i nagłe serca wzloty narazić na stracenie
gdy strzały spojrzeń przestrzeń szyją wokół
oczy rozewrzeć wytrzymać spojrzenie

To jest poetycko nie do przyjęcia - napuszony język, patos; "serca wzloty", "strzały spojrzeń", "oczy rozewrzeć" - robi się śmieszno i straszno.

Reszta tekstu jednak jest niezła. Najbardziej ujęło mnie:

wymieniać uścisk dłoni z nieznajomym by chwilę potem
zakląć
z nadgarstkiem właśnie uwolnionym od kłopotu

Trafna, prawdziwa refleksja, w zestawieniu z "wiarą" peela (a raczej świętą naiwnością).

uwierzyć to

dać się zranić i jeszcze zapłacić

podczas gdy

dać się zranić zapłacić za to przelewem do banku przeżyć

Ten fragment niepotrzebnie, według mnie, rozwleczony.

"uwierzyć to dać się zranić
i jeszcze zapłacić za to
przelewem

przeżyć"


Tekst wydaje mi się napisany, a przede wszystkim opublikowany zbyt pośpiesznie. Warto go odchudzić, pozbyć się powtórzeń, a przede wszystkim tych górnolotności, które czynią z wiersza karykaturę samego siebie.

(powiem na ucho - mam tak samo, jak Twój peel, więc rozumiem doskonale).

Glo.

[oskari valtteri]

podobnie jak Glo - ta strofka z piersią nie bardzo.
reszta jednak osobiście mi się czyta, taki bieg, trochę na oślep, trochę z drogowskazem.
koncept fajny. można z powodzeniem dopracować.

[Lucile]

wymieniać uścisk dłoni z nieznajomym by chwilę potem
zakląć
z nadgarstkiem właśnie uwolnionym od kłopotu z czasem

a ja sobie smakuję te Twoje wersy

dać się zranić zapłacić za to przelewem do banku przeżyć

i jeszcze to rozpamiętuję ze zrozumieniem, bowiem wiem (z autopsji niestety, niestety!) co się wtedy czuje

tym niemniej, jak zwykle i na przekór - como mariposas estan en el habito - radosne pozdrowienia ślę
Lucile

[anastazja]

wymieniać uścisk dłoni z nieznajomym by chwilę potem
zakląć
z nadgarstkiem właśnie uwolnionym od kłopotu z czasem

- dla mnie to

[Henryk VIII]

Mi się podoba. Jest w tym szczera nuta; tekst odsłania to, czego pragniemy wszyscy/ czasem wbrew rozsądkowi, czasem narażając się na drwinę/ - chcemy i musimy w coś wierzyć, a żeby wierzyć należy najpierw uwierzyć. Ładna metafora:" czekać na muzykę z pękniętego dzwonu".
Pozdrawiam
Henryk VIII

[alchemik]

jak pierś odsłonić i nagłe serca wzloty narazić na stracenie
gdy strzały spojrzeń przestrzeń szyją wokół
oczy rozewrzeć wytrzymać spojrzenie

To jest poetycko nie do przyjęcia - napuszony język, patos; "serca wzloty", "strzały spojrzeń", "oczy rozewrzeć" - robi się śmieszno i straszno.

Reszta tekstu jednak jest niezła. Najbardziej ujęło mnie:

wymieniać uścisk dłoni z nieznajomym by chwilę potem
zakląć
z nadgarstkiem właśnie uwolnionym od kłopotu

Trafna, prawdziwa refleksja, w zestawieniu z "wiarą" peela (a raczej świętą naiwnością).

uwierzyć to

dać się zranić i jeszcze zapłacić

podczas gdy

dać się zranić zapłacić za to przelewem do banku przeżyć

Ten fragment niepotrzebnie, według mnie, rozwleczony.

"uwierzyć to dać się zranić
i jeszcze zapłacić za to
przelewem

przeżyć"


Tekst wydaje mi się napisany, a przede wszystkim opublikowany zbyt pośpiesznie. Warto go odchudzić, pozbyć się powtórzeń, a przede wszystkim tych górnolotności, które czynią z wiersza karykaturę samego siebie.

(powiem na ucho - mam tak samo, jak Twój peel, więc rozumiem doskonale).

Glo.

Glo. A gdybym ci powiedział, że ja o tym doskonale wiem.
I pieprzę reguły poetyckości , tak jak wiele innych reguł, dotyczących nie używania narzędzi typu metafora dopełniaczowa, inwersja, rymy gramatyczne.

Ta pierwsza zwrotka to nie patos ani banał.
W zamyśle raczej prowokacja.
Mam swoiste poczucie humoru.

Naprawdę nie zauważyłaś jak te trzy wersy odstają od pozostałych?
No właśnie, zauważyłaś, ale nie odczytałaś.
Może powinienem odsunąć o jeden akapit.

Najlepiej czytać mnie na radosna twórczość

[Gloinnen]

Czemu się niepotrzebnie złościsz?

[alchemik]

Czemu się niepotrzebnie złościsz?

Glo?!

Na ciebie?

Prędzej bym sobie palce odgryzł.
A i to na nic, bo łokciami bym pisał.

Ja całkiem serio.

Czasem trudno jest odczytać zamierzenia subiektywne.
Każdy ma swoje poczucie humoru.
O ile go ma.
Ale jak ma, to da się przestąpić granice.

[Lucile]

[quote="alchemik"]
Czasem trudno jest odczytać zamierzenia subiektywne.
Każdy ma swoje poczucie humoru.
O ile go ma.
ale jak ma, to da się przestąpić granice.[/quote

święte słowa Alchemiku, święte słowa
Ja też tak mam. Czasami z czystej przewrotności (bo wydaje mi się, że będzie zabawnie) coś interpretuję wbrew wszystkiemu, a nawet sobie
Lubię Cię czytać i po swojemu "przyswajać" "oswajać"

Wraz z życzeniami Dobrego 2015 Roku
ślę pozdrowienia
Lucile