Pantomima

[Marcin Sztelak]

Na mojej ścieżce ciągłe zanikania
odbite w półcieniach. Krzywisz usta
ze wzgardą, teraz wiem niepotrzebnie
cię zabrałem – połamiesz obcasy.

W kieszeniach ściskam wszystkie możliwe fabuły,
zapewne wywrócone na drugą stronę
zrobiłyby wrażenie, jednak milczę gubiąc rytm
oddechów.

A i dłonie spocone jak u nastolatka,
chyba jestem za stary na pocałunki,
szczególnie te od niechcenia.

Więc zdradzę ci tylko jedną tajemnicę:
Czas nas kopie po dupach, nie za mocno,
z wyczuciem.

To miło, że nie założyłaś stanika.

[Henryk VIII]

Witaj. Wiersz, co tu dużo gadać, dosadny. Ironiczny, co osobiście lubię. Piszesz " zapewne wywrócone na drugą stronę
zrobiłby wrażenie..." - chyba Ci zjadło literę w "zrobiłby" ... Reszta super, aż chce się uśmiechnąć z uznaniem.

Pozdrawiam!
H8