kartofliska

[Redwood]

dymiące jeszcze kartofliska
były czymś w rodzaju placu zabaw:

w rękach zwęglone bryły
kryjące wewnątrz (wydawać by się mogło)
niespotykany dzisiaj smak

usmolone palce odbite na policzkach
na znak przynależności do stada
ciche opowieści o duchach Indian
unoszących się z wiatrem

wieczorami siadaliśmy przy kominku
dogaszając spojrzenia

dziadek zawsze witał nas pyzatą twarzą
i niepełnym uśmiechem poczerniałym od tytoniu
przeczuwał nadejście zimy - nie mylił się

tamtej nocy oprawione w hebanowe rękojeści noże
podcięły gardła wydając nas na świat

tamtej nocy zgasiliśmy
dymiące jeszcze kartofliska

[em_]

Witaj,
niezły debiut,
ciekawe, co będzie dalej..

[Redwood]

Część em.

My się już znamy, przynajmniej ja znam Ciebie...

Pozdrawiam.

Red.

[Fałszerz komunikatów]

Cześć, moze przywitasz się z nami tutaj? http://www.osme-pietro.pl/kto-zacz-f7/
Co do tekstu, widzę tu odwołania do historii. Przyspieszony kurs dorosłości, który peerzy musieli odbyć.
Najbardziej podoba mi się liryczny i dwuznaczny fragment tekstu:

wieczorami siadaliśmy przy kominku
dogaszając spojrzenia

[Alek Osiński]

Fajny klimat, ale mam dwie uwagi,

po pierwsze trudno mi sobie wyobrazić "pyzatą twarz"
u "dziadka", może miało przypominać pyzy - robione z ziemniaków,
ale brzmi trochę komicznie

i jeszcze te "hebanowe rękojeści" trochę jakby z innej bajki,
ten rytuał inicjacji też w sumie dosyć niejasny - wydanie na świat
poprzez podcięcie gardła - w sumie nie bardzo kumam

[eka]

Od ostatniej zabawy w Indian do inicjacji w twardą rzeczywistość. Dziadek wiedział.
Nasycony zapachem i smakiem obraz jesiennych, płonących kartoflisk, to je się wypala jak trawy? Nie wiedziałam.

tamtej nocy oprawione w hebanowe rękojeści noże
podcięły gardła wydając nas na świat

tamtej nocy zgasiliśmy
dymiące jeszcze kartofliska

Już próbowałam Cię nakłonić do zmiany (X)Redzie a teraz kolejna propozycja:

noże oprawione w hebanowe rękojeści
podcięły gardła wydając nas na świat

tamtej nocy zgasiliśmy
jeszcze dymiące kartofliska

---------------------
Witaj!

[Dorota Karin]

Witam kolegę z poema.pl ))
Niesamowity klimat, sprawne pióro, podoba mi się, brawo!
Wiersz nabiera tempa, początkowe ciepłe wspomnienia zamieniają się w tragiczne przeżycia, całość udana, czuć woń pieczonych ziemniaków
Dwie sugestie: ,,dymiące jeszcze kartofliska" - ja bym ,,jeszcze" pominęła.
,,...kryjące wewnątrz (wydawać by się mogło).." - bez ,,wewnątrz"(przeważnie ukryta rzecz jest wewnątrz).

[Redwood]

Dzięki za komentarze i uwagi odnośnie wiersza.

Pozdrawiam.