Wady gramatyczne

[Marcin Sztelak]

Wierzę w zakonnice i czarnego kota,
garść innych przesądów oraz powroty.
Do gwiazd.

To bezsilność albo czarnowidztwo
– powiadasz przeżuwając kolejne
zwycięstwo. Jak kęs codziennego
chleba.

Czuję gorzko – słodki smak uniesień
i spełnień. W wymiarze ulubionych
grzechów.

Twoje usta zaciśnięte w wąską kreskę
dezaprobaty. Może nawet potępień.
Mała, nic z tego nie będzie. Szatan
mieszka w mojej szufladzie. Pełnej.

Porażek, zwątpień oraz wierszy
niezgodnych z oficjalnym kursem języka.
Ale to lepiej przemilczę,
trzymając się wyuczonej postawy.

Chyba że znowu zadziała dziedziczne
obciążenie kiepską pamięcią.

[Alek Osiński]

Czuję gorzko – słodki smak uniesień
i spełnień. W wymiarze ulubionych
grzechów.

Ciekawy wiersz, ale szczerze mówiąc nie trafia do mnie
"maniera" dzielenia zdań, jeśli nie wprowadza to nowej
wartości - np - "W wymiarze ulubionych grzechów"
wyodrębnione w osobne zdanie nic nie znaczy,
za to w połączeniu z wcześniejszą częścią - owszem.

sorki, ale zupełnie nie rozumiem tego zabiegu, dla mnie
to trochę jak praca z tasakiem...

[eka]

Twoje usta zaciśnięte w wąską kreskę
dezaprobaty. Może nawet potępień.
Mała, nic z tego nie będzie. Szatan
mieszka w mojej szufladzie. Pełnej.

To naj...

Wady "genetyczne" pisania. Hmm... dobre ujęcie!