inwokacja

[skaranie boskie]

Inwokacja
(naśladowanie z AM)



Muzo! Cudowna pani, ty jesteś jak kasa -
jak szanować cię trzeba wie ten, kto z bogacza
w biedę popadł. Dziś urok twój z całym powabem
kreślę tęsknotą spięty, maluję obrazem.
Pani wielka i mądra, rozumu królowo -
co rzadko mnie nawiedzasz! Ty, co kolorową
tęczą myśli niesforne chronisz przed głupotą -
za co słowa twe zawsze znaczę czcionką złotą -
tak jak mi przywróciłaś do życia ochotę,
po tym, jak mną złe myśli targnęły przelotem,
gdy ofiarnie się zdawszy na twoją opiekę
martwą, zda się, do życia otwarłem powiekę -
tak mnie powrócisz cudem w swej pamięci łono.
Tymczasem duszę przenoś choćby snu zasłoną
do tych pagórków ślicznych, do wdzięków nieznanych
i ramion aureolą włosów obsypanych,
gdzie wśród brwi kształtnych dwoje czarnych błyszczy oczu,
gdzie po szyi dłoń spływa jak po gładkim zboczu -
do tych rzęs podkreślonych doskonałym cieniem
co dla wielu największym życia są marzeniem.

A wszystko zaczaruję w najpiękniejsze słowa…
O tobie! Bo ty jesteś poezji królowa!









Beinasco (IT)
24 lipiec 2007





skaranie boskie

[Miladora]

a ja poproszę grzecznie o takiego Muzę
który nie będzie wiecznie częstował harbuzem
i jeśli oczka spuszczę w nieśmiałej potrzebie
to zawsze mnie ugości i chlebem i niebem
sypnie mi w ręce słówek ziarna szczerozłote
i co najlepsze będzie miał zawsze ochotę
by mnie rymem popieścić wersem pofiglować
niczego nie odmówi nie będzie żałować
napełni mnie dosytem że aż mruczeć zacznę
i nigdy to przenigdy sam pierwszy nie zaśnie
wiec prośby dziś zanoszę cichutko i skromnie
tak chciałabym mieć Muzę

(byle nosił spodnie)

[P.A.R.]

ale żeś pojechał ...
jeśli mnie Wyspiański, to Tobie Mickiewicz w czwórnasób
przeczytałem z przymróżonym okiem i rozdziawioną buzią

[Abi]

przeczytałem z przymróżonym okiem i rozdziawioną buzią

jako i ja... R.

zióbki

:-)A.

[skaranie boskie]

Myślę Miladoro, że takich Muzów sporo po świecie chodzi.
Wystarczy się rozejrzeć wkoło.
Miło mi, że Cię do poszukiwań zainspirowałem.

Pawle, cieszę się, że Wyspiański z Mickiewiczem choć jednego dobrego naśladowcę znaleźli. Moje miejsce w ogonku uczniów też niezagrożone.

Abi, z ukłonami i wdzięcznością za nienależne uznanie.

[Ewa Włodek]

no, po takiej inwokacji zadna Muza nie może byc niełaskawa! No, nie może!
Poczytałam, chwyciłam perskie oczko, uśmiechnęłam się,


I pozdrowieńka posyłam liczne...
Ewa

[skaranie boskie]

Miło, że zajrzałaś Ewo.
A jeszcze milej, że się uśmiechnęłaś.

[Qń Który Pisze]

Skaranie stanął na wysokości zadania "skarannie" napisane i nie na chybcika.
Myślę, że sam Adaś by gębę rozdziawił, co można jeszcze z inwokacji zrobić

[skaranie boskie]

Dzięki Qniu.
Mam na koncie jeszcze kilka "podróbek" Adasia. Nie ukrywam, że to jego ballady i romanse wzbudziły we mnie zainteresowanie poezją w ogóle. Wpływy romantycznych, mickiewiczowskich treści tkwią we mnie do dziś i nie potrafię ( a może nie chcę) się od nich uwolnić. Dlatego często czytam pod swoimi wierszami zarzuty, że "znów pojechałeś Mickiewiczem".

Niemniej cieszy mnie, że komuś to się jeszcze może podobać.

[Sokratex]

Ładnie to tak odwracać Mickiewicza jak kota ogonem? A tak, ładnie!



Nasz Rodak na antypodach (w Adelajdzie)
skacze do góry jak kangur w wielkiej frajdzie,
gdy studiuje szkolne lektury -
"Pan Tadeusz" jest tam do góry
nogami, kończąc się "Litwo!"(m) w Adelajdzie.