zapis

[coobus]

nie w źrenicach a w głębi ukrytej za nimi
zalegają zwoje pożółkłych pergaminów
nagromadzone obrazy
półprawdy utrwalane na powielaczach

jeszcze tyle tam porzuconych tajemnic
nieprzetłumaczonych myśli
dla których nie starcza już czasu
nawet jeśli przyjmiemy
że czas nie kończy się nigdy
i być może nigdy nie zaczyna

nie oddala się nie przyśpiesza
chyba też nie upływa
zalega jak kamień o który potykają się
chorzy i samotni

tak jak i oni przysiadasz na nim zmęczony
po to czego dotychczas nie dostrzegałeś
choć w tym samym czasie
nie rozpoznajesz już własnych dłoni
ani spopielałych włosów
oprawionych w ramy lustra

nie w źrenicach
nie na wyschniętym pergaminie twarzy
zapisany jest bezwzględny biling
bliskich połączeń i rozłączeń
ale właśnie w tych dłoniach
gdy nagle stają się obce

[eka]

nie w źrenicach
nie na wyschniętym pergaminie twarzy
zapisany jest bezwzględny biling
bliskich połączeń i rozłączeń
ale właśnie w tych dłoniach
gdy nagle stają się obce

O tak! Racja. Zapis prowokuje do rozmyślań.

[Hosanna]

więc czujesz ze bliskość ciał reprezentowanych przez dłonie - ważniejsza niż blikośc umysłów reprezentowana przez oko (receptor wiodący do mózgu)
?


... hmmm ...

mam fazy że wierzę ciału
mam fazy kiedy przestaje mu ufać

[Ewa Włodek]

nie w źrenicach a w głębi ukrytej za nimi
zalegają zwoje pożółkłych pergaminów
nagromadzone obrazy
półprawdy utrwalane na powielaczach

to jest chyba najlepsza cząstka, Coob, moim skromnym zdaniem, rzecz jasna...

z serdecznością...
Ewa

[Redwood]

Po nicku wnioskuję, że masz na imię Kuba.

Co do wiersza, stworzyłeś fajny melancholijny klimat. Czas. Troszkę za dużo uwagi poświęciłeś wyżej wymienionemu w środkowej części wiersza , ale to tylko subiektywne odczucie.


"nie rozpoznajesz już własnych dłoni
ani spopielałych włosów
oprawionych w ramy lustra"

"nie w źrenicach
nie na wyschniętym pergaminie twarzy
zapisany jest bezwzględny biling
bliskich połączeń i rozłączeń
ale właśnie w tych dłoniach
gdy nagle stają się obce"

Szczególnie....


Pozdrawiam.

[Fałszerz komunikatów]

Po lekturze tego wiersza nasunęły mi się skojarzenia z dwoma cytatami -
po owocach ich poznacie z Ewangelii wg św. Mateusza i słynnym cytatem z wiersza Ks. Twardowskiego, tutaj sparafrazowanym przeze mnie śpieszmy się kochać siebie, bo nie zdążymy odejść ze spokojnym sumieniem
Myślę, że warto odejść z tego świata z czystością dłoni, chociaż twarz również warto ocalić

[anastazja]

nie w źrenicach
nie na wyschniętym pergaminie twarzy
zapisany jest bezwzględny biling
bliskich połączeń i rozłączeń

- to najbardziej.

Piękny zapis realistyczny. Pozdrawiam cobi

[coobus]

Po nicku wnioskuję, że masz na imię Kuba.

nikt mnie jeszcze o to nie pytał... To nie jest tak, mam w użyciu dwa imiona (pierwsze i drugie) a ten nick przyszedł do mnie jako wspomnienie odległych szkolnych lat, kiedy przez pewien okres byłem Kubusiem. Czas się zapętlił.

warto odejść z tego świata z czystością dłoni, chociaż twarz również warto ocalić

Fałszerzu – nie zafałszowałeś mojej myśli. Sądzę, że nawet ją wzbogaciłeś tym zdaniem. Czystość dłoni i czystość twarzy to ważny życiowy dorobek. Szczęśliwi, którym się to udaje.

Eka, Hosanna, Ewa, Ana - dziękuję

[Adela]

Bardzo dobry wiersz, "nieporuszający się" - jak czas, z który właśnie nie wiadomo jak jest. Wyśmienita puenta.
Pozdrawiam,
A. "

[she]

Po prostu piękny...