Portret nieznajomej w czerwonej sukience

[alchemik]

Niemal dostojnie się kołysze,
jakby w objęciach oceanu.
Czerwony żagiel wpięty w ciszę,
choroby morskiej treść co ranek.

Jej oczy w troski dziś brzemienne,
już, już kiełkują rozwiązaniem.
Pędzące myśli nad imieniem.
Z burzy się zrodzi… wyczekane.

Dryfując ku odmiennym lądom,
w nadziei łódź po falach skacze.

Jakim kolorem w twarz spoglądnie,
gdy mnie powita pierwszym płaczem?


J.E.S.

[eka]

Brzemienność dosłownie i metaforycznie (miłość przed wyznaniem) w ładnej melodii i obrazowaniu.

[Alek Osiński]

choroby morskiej treść co ranek.

Jej oczy w troski dziś brzemienne,

już, już kiełkują rozwiązaniem.

gdy mnie powita pierwszym płaczem?

Jeśli chodzi o wiersz, to brzmi trochę anachronicznie,
pewnie ze względu na stosowaną składnię i sposób
budowania rytmu, a jeśli chodzi o treść, to układa się
w treść znaną jako "stan błogosławiony", czyżby Peel
oczekiwał narodzin córeczki? Wydaje mi się nawet
tytuł to podkreślać. Nieznajoma w czerwonej sukience
jak noworodek mokry od krwi...

[Michał76]

Dryfując ku odmiennym lądom
w nadziei łódź po falach skacze.

A jakże! Ciekawe, niebanalne metafory. Lubię "morskie klimaty".