Kroniki skazanych. Abolicje /Tryptyk/

[Marcin Sztelak]

Być może drugie/trzecie/kolejne:
na początku rozdwojenie jaźni, z mocno
zadzierzgniętą pętlą śpiewamy pieśni
pochwalne.

Ostatni posiłek na porcelanie, jednak sztućce
z ołowiu – trucizna.
Więc piszemy skargę, tylko adresat nieznany,
ale pieczęć ważna:
Dzień ostatni roku pańskiego.

I zamaszysty podpis: Homo sapiens
lub podobny nonsens.

[Ewa Włodek]

cóż, homo sapiens to taki (s)twór, który zrobi wszystko, żeby zaszkodzić sobie i wszystkiemu wokoło, i będzie przy tym wrzeszczał, jak to bardzo wszystko próbuje zaszkodzić jemu. Skazaliśmy się sami i sami wykonamy na sobie wyrok. Tak czytam sens, i bardzo w moim guście, szczególnie to:

Ostatni posiłek na porcelanie, jednak sztućce
z ołowiu –

(tę truciznę jako dopowiedzenie może nieźle by było sobie darować?)

pozdrawiam serdecznie...
Ewa