Za oknem

[Mirek]

wiatr drze pejzaż
na drobne
a tu
w czterech ścianach
świat z nut zbudowany
zasypuje ciszę

lubię te minuty
(oświetlone blaskiem płomieni
z kuchennego pieca)
bez pytań
na które i tak nikt nie oczekuje odpowiedzi

[Ewa Włodek]

no, i jest kontrast: to, co "za oknem", czyli w innej przestrzeni - nieprzyjazne, a to, co "tu, przed oknem" - znane, ciepłe, przyjazne. I nawet strach zapytać, bo ie wiadomo, co by się usłyszało w odpowiedzi? A nuż coś, co by rozdarło tę nasza przyjazną rzeczywistość na strzępy? Tak sobie podywagowałam, czytając, Mirku...

moc serdecznego do Ciebie...
Ewa

[eka]

Ładna, świetlno-dźwiękowa impresja.
Oswojony, przytulny ogień, blues, dom - a tam... wiatr rozrywa pejzaż za oknem.
Do czytania oczyma - drze, ale do recytacji/śpiewu zbitka pogrubionych głosek: wiatr drze pejzaż dość chropawa.

Pozdrawiam.

[Mirek]

Do czytania oczyma - drze, ale do recytacji/śpiewu zbitka pogrubionych głosek: wiatr drze pejzaż dość chropawa.

łoj jakoś o tym nie podumałem

[Mirek]

Tak sobie podywagowałam, czytając, Mirku...

dzięki ... jak zwykle trafnie

[iTuiTam]

...
bez pytań
na które i tak nikt nie oczekuje odpowiedzi

Dźwięczący pejzaż. Nastrojowa impresja. Zresztą Ty potrafisz opisywać takie 'minuty'.

Zastanawiałam się nad uwagą Eki. I myślę, że jeśli czytać słowa otwierającego wersu z dużymi pauzami, to słychać je wtedy i widać osobno.

Powtarzanie pytań (retorycznych) to rytuał ludzki. Sygnał, że mimo wszystko wciąż szukamy odpowiedzi. Niepoprawni optymiści

[Mirek]

Niepoprawni optymiści

trafione w dziesiątkę