róża dla Jane Seymour

[Henryk VIII]

z cyklu: listy królewskie


te jedenaście dni - deszcz
dudniący jak bęben
nad królewskim rosarium. dałem ci

tron, nasienie
oraz prawo pierścienia.

i purpurowy pąk
róży - eteryczną zbyteczność
pośród cennych
klejnotów, na twoje pąsowienie w klatce
nagłych oddechów - to nieprawda,

że dziecko było owocem
grzechu i nieprawda, że wtedy tęskniłem
za Anną. nie wierzcie

Chapuys’ a inkaustom - czas
przeinacza;kąsa
włosy, brwi - i przejrzysta,

stąpasz, powłócząc
cieniem
w przezroczystym powietrzu -

martwa pośród żyjących,
żywa wśród róż
w rosarium...

[iTuiTam]

te jedenaście dni - deszcz
dudniący jak bęben
nad królewskim rosarium. dałem ci
...
stąpasz, powłócząc
cieniem
w przezroczystym powietrzu -

martwa pośród żyjących,
żywa wśród róż
w rosarium...

Pięknie zaczynasz i pięknie kończysz, Henryku (i to do tego) ósmy.

[coobus]

A więc naprawdę jesteś Henrykiem VIII. Czasami o tym przypominasz. I chwała Ci za to, Wasza Wysokość. I za ten wiersz...

[Latima]

Jane Seymour, Jane lub Joanna Seymour (ok. 1508/1509 – 24 października 1537) – królowa-małżonka Anglii i Irlandii jako trzecia żona króla Anglii Henryka VIII.
Król Henryk VIII zaczął romansować z Jane Seymour jeszcze podczas małżeństwa z Anną Boleyn i poślubił ją zaledwie 11 dni po straceniu Anny – 30 maja 1536. Jane przyczyniła się do powrotu do łask króla jego córki – Marii Tudor, z pierwszego małżeństwa z Katarzyną Aragońską. Ponadto dała ona królowi jedynego męskiego potomka, późniejszego króla Anglii i Irlandii, Edwarda VI. Zmarła w wyniku gorączki poporodowej 12 dni po jego urodzeniu, w nocy z 24 na 25 października 1537 roku.

Był czas, że pasjonowałam się historią Anglii, znam dzieje żon Henryka VIII. Powyżej, dla jasności , wkleiłam info z Wikipedii, aby nie zatrzymywać się na faktach, lecz na tekście.
11 dni, od których zaczyna się wiersz, to czas żałoby, stąd deszcz przypominający dokonaną zbrodnię ( bęben – bardzo trafne porównanie). Zastosowana elipsa wg mnie niepotrzebna, bo równie dobrze – deszcz bębni, ale to drobiazg. Teraz wypowiedź peela nieco zakamuflowana, sugerująca, że jego działania miały cel ( nasienie), coś za coś. Nie lubię zdań od „i”, ale to już prawo Autora, jednak długość tej wypowiedzi prowadzi do chaosu sądów, szczególnie fragment:
na twoje pąsowienie w klatce
nagłych oddechów - to nieprawda,

że dziecko było owocem
Uważam, że należało rozdzielić ten przeskok.
Teraz nieco prywaty: nie sądzę, na podstawie własnej wiedzy, aby Jane była zazdrosna o Annę, raczej parła do wyeliminowania królowej, zatem tłumaczenie się peela – że dziecko było owocem grzechu, że tęsknił za żoną – do mnie nie przemawia. Tutaj też jakieś dziwaczenie z interpunkcją : przejrzysta ( zbędny przecinek ) stąpasz. Również ten średnik wg mnie należy zastąpić kropką lub przecinkiem. Cały wyżej omawiany fragment jest najsłabszy językowo : przez nadmiar myślników, wyliczeń itp.
Czy konieczne jest to dopowiedzenie – wśród róż w rosarium, ponieważ już mamy jedną różę ( plus te w tytule), a w rosarium trudno o inny kwiat.
Pozwoliłam sobie na szerszą wypowiedź może dlatego, że sama uległam fascynacji tamtymi czasami i chciałabym , aby wiersz był czyściutki, dopracowany?

[Fałszerz komunikatów]

Zgrabnie ułożona poetycka biografia historycznej postaci.
Szczególnie podoba mi się dwuznaczność, a nawet trójznaczność symbolu pąsowienia. Bardzo dokładnie można mu przypisać związki z medycyną - w końcu peelka zmarła na wskutek gorączki poporodowej.
Dużo się dzieje w Twym wierszu. Zmieścić tyle historii w jednej, krótkiej treści, to sztuka. Brawo!

[anastazja]

z cyklu: listy królewskie
stąpasz, powłócząc
cieniem
w przezroczystym powietrzu -

martwa pośród żyjących,
żywa wśród róż
w rosarium...

Piękny wiersz. Henryku VIII - ukłony dla całości, to oczywiste. Ale te dwie strofki perełki. Pozdrawiam.

[Henryk VIII]

Witajcie!
Miła ITuiTam, cieszę się, że Ci się wiersz podobał - dziękuję
Także i dla Ciebie, Coobusie i ukłon za wizytę oraz życzliwe słowa
Latimo!, na wstępie wielkie słowa wdzięczności za to, że przybliżyłaś czas i okoliczności Cieszę się też, że i Ciebie ta epoka onegdaj uwiodła. Doceniam również uwagi " techniczne" - przeanalizuję każdą jedną Natomiast stwierdzenie " dziecko było owocem grzechu" ma swe uzasadnienie w niektórych ( sprzecznych zresztą) tekstach źródłowych; tych, które podają, iż zostało one poczęte jeszcze za życia Anny...
Fałszerzu, trafne spostrzeżenie - dziękuję
Anastazjo - zawsze miło mi, gdy znajdziesz chwilę na moje wiersze ...
H8

[Ewa Włodek]

poczytałam z przyjemnością, jako wielbicielka wszystkiego, co mroczne bądź kontrowersyjne w historii stworzeń z gatunku homo sapiens. Rola Joanny Seymour - kontrowersyjna, można rzec, że się jej "upiekło" i odeszła śmiercią naturalną, bo gdyby nie - to nie wiadomo, czy za jakiś czas nie skończyłaby na szafocie! Ja też się zetknęłam z wersją, że dziecko jej i Henryka zostało poczęte jeszcze za życia Anny, tym bardziej, że rodzinie Jane zależało na wprowadzeniu do jego życia i łoża "swojej" dziewczyny, a później ci ludzie nawet by nie mrugnęli okiem, jakby trzeba ja było poświęcić na ołtarzu interesów rodziny, cokolwiek to znaczy.
Róża - symbol kobiecości w dosłownym sensie, ale także - doskonałości. cóż, na tę chwilę, na chwile ciąży i powicia następcy tronu, Jane była dla Henryka doskonałością...
Ciekawy wiersz, Wasza Wysokość...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[lczerwosz]

Dla Joanny mam już tylko schody
To bardziej w związku z wierszem
jane seymour

[Henryk VIII]

Witacie!
Droga Ewo,masz rację - i w kwestii symboliki : nieśmiertelnej symboliki śmiertelnych róż , jak i w kwestiach macierzyńsko politycznych. Ale wszak inne to były czasy, inna mentalność, inna kultura. Także inna ... mroczność.Inna od tego, co nas teraz dławi Dziękuję, że wpadłaś i poczytałaś dla Ciebie
Drogi Leszku - a schody te prowadzą dokąd? Do Tower, czy do sypialni H8? W GÓRĘ, CZY W DÓŁ...?