kamyk II

[she]

połączy nas kamyk przybłęda, na którym mniej więcej za rok
nieomal złamię obcas. podniosę, bo uznam, że jest doskonały
- silny i gorący od słońca -
chwila zamkniętego w ciałach wszechświata i uwolnię go
w miękką trawę.

kilka miesięcy później chłopak spod bloku kopnie nim
w łobuza z podwórkowego gangu. nie sięgnie celu, tylko wpadnie
pod koła pędzącego auta, odpryśnie dynamicznie
i odbije się od ściany spożywczaka.
siwy pan we flanelowej koszuli zamaszystym ruchem
zamiecie go z chodnika, razem z kurzem
wprost pod twoje nogi.

podniesiesz, bo uznasz, że jest doskonały
- silny i gorący -
pewnie ktoś przed chwilą trzymał go w dłoni.

[Alek Osiński]

Koncepcja bardzo ciekawa, przeznaczenie czeka na nas - to pewne,
mam tylko pewne wątpliwości co do zapisu...

Połączy nas kamyk przybłęda, na którym mniej więcej
za rok złamię obcas. Podniosę, bo uznam, że jest
doskonały - silny i gorący od słońca - chwila zamknięta
w ciele wszechświata, upuszczona na miękką trawę.

Kilka miesięcy później chłopak spod bloku kopnie nim
w łobuza z podwórkowego gangu. Kamyk nie sięgnie celu,
ale wpadnie pod koła pędzącego auta, odbijając się
od ściany spożywczaka. Siwy pan we flanelowej koszuli

zamaszystym ruchem zamiecie go z chodnika, razem
z kurzem wprost pod twoje nogi. Podniesiesz, bo uznasz,
że jest doskonały - silny i gorący - pewnie ktoś
przed chwilą trzymał go jeszcze w dłoni.


Oczywiście bez sugestii, dla własnych potrzeb...czytam akurat tak

Pozdrowienia

[Gloinnen]

Niby znany motyw. Pewien rodzaj fatalizmu, determinizmu. Przypadek, który nie działa przypadkiem. Szukanie śladów i wzajemne szukanie się, bo przecież mijanie się na ulicy(bezwiedne) to też rodzaj spotkania.

Napisane sprawnie, emocjonalnie, ale bez tanich chwytów. Codzienność, zwyczajność nabierają szczególnego wymiaru, jako wspólnicy przeznaczenia i wykonawcy jego planów.

Ogólnie - spodobał mi się ten wiersz, chyba przede wszystkim ze względu na zawarte w nim ciekawe wyobrażenie intymności. Nie istnieje - między peelką a adresatem - bezpośredni kontakt, dotyk, to jakby inna bajka. Nie doszło (jeszcze? nigdy?) do spotkania, namacalnej bliskości między nimi. Tych dwoje łączy rekwizyt, coś symbolicznego, co stało się wspólne poprzez nadanie tych samych znaczeń - podświadome, oczywiście. Tym kamykiem może być na przykład słowo, które umożliwia przeniknięcie się dwóch różnych światów (doświadczeń, odczuć, wrażeń zmysłowych).

Pozdrawiam,


Glo.

[alchemik]

Eee, Iza, nie będę się powtarzał. Znasz moje zdanie.
Dla innych, powiem tylko, że bardzo mi się podoba ten wiersz i w interpretacji jestem zgodny z Glo.

Dla zabawy jednak wstawię to.

patyk III

podłączy nas patyk, co pędem był mniej więcej przez rok,
gałęzią złamaną przeze mnie obcasem. podniosę bo uznam za doskonałą
- suchą, stwardniałą od słońca broń -
chwila zamkniętego w podziałach wszechświata i uwolnię go,
wołając aport, w twardy pysk czworonoga
pędzącego po trawie

kilka miesięcy później dziwka spod latarni kopnie psa, ten
użre w dupę łobuza w modnym gangu, a patyk wypadnie
pod koła pędzącej deskorolki, odskoczy dynamicznie,
obije sklepową pod ścianą spożywczaka.
łysy punk w dresach, zastygły w bezruchu, w końcu
zmiecie go z parapetu razem z doniczkami
wprost pod twoje nogi

podniesiesz kwiat, bo uznasz że jest doskonały
- on zaś łysy i gorący – takich lubisz
chciałbyś, żeby tak jak ty kwiatek, on trzymał twój patyk w dłoni.

[karolek]

Żeby o tak prostej rzeczy jak kamyk, napisać w tak oryginalny sposób, to jest prawdziwa sztuka.
Brawo!

[eka]

Podniosę, bo uznam, że jest
doskonały - silny i gorący od słońca - chwila zamknięta
w ciele wszechświata, upuszczona na miękką trawę.

Ta Alkowa konstrukcja składniowa jest celniejsza, szczególnie ujęcie kamyka jako zamkniętej w kamyku chwili wszechświata. Bardziej owa przemiana jest widoczna.

A Twój wiersz - po prostu mocno odciska się na czytelniku. Pamiętam jego premierę. Wiele już o jego znaczeniach napisano, zatem skromnie zwrócę uwagę na wpisane czasy, mistrzostwo budujące tajemnicę związku, bo może para się rozstała, a może chodzi o potencjalność jej zaistnienia, o rolę przypadków w życiu, o piękno świata i prozaicznych czynności, efektem których może być coś znacznie przekraczające codzienność.

Pozdrawiam, She.

[Podróżniczka]

Bardzo udany tekst. Przeczytałam go z wielkim zainteresowaniem i...mogłabym go nadal czytać, bowiem mój niedosyt prosi o więcej

[Adela]

Odczytuję wiersz jako filmowe klatki i do tego z egzystencjonalnym podtekstem. Jednak, trzy ostatnie strofy niestety mnie nie przekonują tzn. powtórzenie o doskonałości kamienia są, według mnie, zbytecznie.
Pozdrawiam,
A.

[she]

Witajcie
Serdeczne dzięki za Wasze komentarze i uwagi Bardzo się cieszę, że poświęciliście dla mnie czas.
Alku - to ciekawy i na pewno bardziej regularny zapis; wrócę do Twojego spojrzenia za jakiś czas
Eko - myślę nad zmianą fragmentu tekstu (4 i 5 wers), jednak w kształcie przedstawionym przez Alka zmienia się dla mnie sens, więc muszę pomyśleć jeszcze jakoś inaczej. Eko, dzięki za teraz i wtedy
Glo, Karolku, Podróżniczko - bardzo mi miło. Glo, bardzo lubię Twoje komentarze
Adelo, ostatnie trzy wersy są kwintesencją tekstu dla mnie i stanowią o jego sensie...Muszą pozostać, ale oczywiście można czytać tak, jak się podoba
Jerzy - dzięki, masz dar do parodii

Pozdrowienia dla wszystkich

[Hosanna]

to nieustanne marzenie o miłości przeciw któremu sie buntuję
w wierszu wyznaczasz wyraźne ramy swemu królewiczowi
lecz gdyby istniał
nie musiałby istnieć kamień i synchroniczny sposób jego użycia

śnisz księżniczko

i wolisz sny od rzeczywistości a to może uczynić Cie nieszczęśliwą lub tylko smutną a na starość gorzką