Intoksykacja

[Marcin Sztelak]

Czyste okna uwypuklają rysy
w zwartej strukturze konstrukcji
widzialnego. Coraz wyraźniejsze
nierówności kwestionują proroczy dar.

Na przykład sąsiadki, która przepowiada
koniec świata – zawsze dnia następnego.
Zresztą szklane kule toczą się po klatce,
strach

wychodzić przy takim kiepskim układzie
gwiazd. Więc wygładzam noc zapalając
światła, sąsiadka śpi, w kartach pomyślność,
zdrowie, sto lat.

Czas łyknąć odtrutkę i można kłaść
kolejną warstwę poranków.
Albo wróżyć z fusów, tylko szklanka
nieskazitelnie pusta. Do dna.

[eka]

Zresztą szklane kule toczą się po klatce,
strach

wychodzić przy takim kiepskim układzie
gwiazd. Więc wygładzam noc zapalając
światła,

Bardzo plastyczny obraz, z efektami dźwiękowymi toczących się kul.
Czysty chaos uniemożliwia przewidywalność. I jak tu żyć?

[Henryk VIII]

Dobry tytuł, dobry wiersz. Piszesz:" Czas łyknąć odtrutkę i można kłaść
kolejną warstwę poranków.
Albo wróżyć z fusów, tylko szklanka
nieskazitelnie pusta. "