eon

[em_]

nigdy to tyle samo co wieczność
choć nie zajmuje miejsca ani trochę
- może tylko w głowie

noc chemiczna
żrąca

- wtedy wiersze są najbardziej białe

obdarte ze słów - białe śnieżno
jakby zniknęły w swoim własnym wnętrzu
nie ma znaczenia co zostało napisane

nigdy to tyle samo co zamknąć wejścia -

z obu kopiuje się pustostany

[eka]

Bardzo przemyślany, pesymistyczny przekaz i sprawnie, co warto podkreślić, zobrazowany słowem.
Podmiot rozważa desygnat pojęcia: NIGDY. W kontekście czasu (eon=wieczność) i zerowej przestrzeni (miejsce rodzącego się pojęcia- ludzka świadomość). To mocno zatrzymuje, przynajmniej mnie przykuły te słowa.
Drugi kontekst to przestrzeń wierszy. A właściwie nigdy użyte w znaczeniu gatunkowo-kolorystycznym. Dobra gra słów. Czysta, śnieżna biel nie ma koloru, zastosowana inwersja (białe śnieżno) pełni rolę "zatrzymywacza", zmusza do refleksji nad metaforą zamykania się słów w swoim własnym wnętrzu, i powstającej pustki choćby po czerni czcionek.

No i dwa świetne ostatnie wersy.

nigdy to tyle samo co zamknąć wejścia -

z obu kopiuje się pustostany

Inne spojrzenie na brak szans kontynuacji, bo mniemam że wiersz mówi o ważnej, najważniejszej relacji opisywanej w wierszach.
Wieczność - owo nigdy, do której zamknięto wejścia. Z obu wejść można kopiować już tylko pustostany.
Bierzesz pod największy mikroskop świata byt przeszłości, nieodwracalnie zapadającej się w sobie, ostatecznie przerwanej i to co z niej zostaje.

Nie muszę mówić chyba, Em_, jak bardzo na tak jest mój odbiór tego wiersza.

Ale ja stawiam obok eon... nadziei.
Pozdrawiam

[Henryk VIII]

Witaj - symbolika bieli ( ta semantyka kolorów!) - znacząca i dostrzegalna. Tekst umocowany w filozoficznej przestrzeni; dobry! Piszesz:" nie ma znaczenia co zostało napisane" - ... ejże, ejze - droczysz się tutaj z odbiorcą?

Uklony
H8

[em_]

Dziękuję za poczytanie i komentarze,
pozdrawiam

[Alek Osiński]

Bardzo ciekawie napisane, ale i w nigdy
jak w wieczności można znaleźć jednak punkty zwrotne.

Odnośnie jednak Twojej lokalizacji em,
to znaczy "nigdy nigdy" ośmielę się skomentować
w wierszowany sposób, wspomagając się tekstem...

mieszkam w wieczności
i wiecznie
jest mi za daleko - a może

tylko w głowie
nie ma znaczenia

[em_]

Dzięki za komentarz,
pozdrawiam

[AS...]

podoba się

[lczerwosz]

Eka najdokładniej zanalizowała.
Ja tylko dodam jedną wątpliwość.

nigdy to tyle samo co zamknąć wejścia -
z obu kopiuje się pustostany

Pytanie za 100 punktów: Ile było wejść. Dlaczego dwa.
Przechodząc w żart: W pewnej bananowej republice na ulice wyjechały czołgi.
Oba.
Ale nigdy ma wejście. Może i wiele wejść. Nie ma jedynie wyjścia. Nigdy zatrzymuje czas w swoim wnętrzu. Czas psychiczny, czas jednostki odczuwającej swoje nigdy. Ta jednostka obserwuje otaczający ją świat, który dzieje się, weseli, jest wieczny. Chyba. Osobiście nie zgadzam się z pierwszym zdaniem wiersza, że to jest to samo: nigdy i wieczność. Ale brzmi dobrze i zapowiada dramatyczne continuum.
Nie brzmi pustostan. Mi się kojarzy z pustą głową, z określeniem z jakiegoś filmu. Pustostan to człowiek pusty psychicznie.
W wierszu bym napisał po prostu: kopiuje się pustkę.
Bardzo ciekawy wiersz.

[Mirek]

hm ... ktoś kiedyś i do tego gdzieś opowiadał, że zasypia z notesem przy łóżku, bo przed zaśnięciem wiersze siadają na pościeli, a notes po to żeby je zatrzymać
nie spytałem czy one są najbardziej białe
pozdrówka dawnom Cię nie czytał

[em_]

Leszku, właściwie początkowo miało być - kopiuje się pustkę, ale jednak uważam, że pustostan jest tu lepsze


Asie, Mirku miło Was widzieć,
pozdrawiam