jakaś niesubtelność

[em_]

podarte tkaniny - rozpruta jest dusza
w niewidzialnych zakamarkach niewidzialnej istoty
rzeczy

słońce - coś co je urodziło
jak dopełnienie światła między nami
domknięcie rany - ostateczne
pogodzenie

dojdź do siebie - zaszyj spodnie - zasłoń bliznę

i wszystkie inne czułe miejsca na skórze

[Bożena]

zasłoń bliźnę- myślę, że zaplątała się niepotrzebnie kreseczka nad z - podarte dżinsy to dziś modny akcent lecz nie wszystkim może się podobać- bo czasem jakąś niesubtelność odkryje- pozdrawiam

[em_]

Witaj, dzięki za poprawienie,
miło Cię tu widzieć

[lczerwosz]

Wiesz, teraz wiele osób, głównie dziewczyn rozpruwa sobie dżinsy. W całkiem widzialnych miejscach.
To na pokaz, chcą pokazać kawałek siebie, może kusić. Można mówić o ekstrawagancji.
Ale może to jest też zakamuflowana próba otwarcia, pokazania siebie, nie tylko ciała, ale swojej duszy. Każdy tyle ran na niej nosi.
Czy pokazywanie ich przynosi ulgę? Zapewne tak wprost, to nie. Ale niech się ktoś w końcu zainteresuje.

[Henryk VIII]

Witaj Em,
jest w Twym tekście i akcent przemijalności, i zgoda na to mijanie; piszesz" domknięcie rany
ostateczne pogodzenie"

No tak. Bunt jest bezsensowny ( czasem). Zatem przystaję z nitką wyprutą z wersu nad Twoimi słowami...
H8

[Alek Osiński]

Coś mi przeszkadzało w odczycie wiersza i doszedłem do wniosku,
że przeszkadza mi sformułowanie "jak rozpruta jest dusza"
jakoś tak bez niego lepiej mi się wiersz czyta, bo poza tym - działa.

Pozdrawiam

[Sede Vacante]

Dla mnie - poetycka próba opowiedzenia o ranach duszy, pogubieniu człowieka, niestety, z niezbyt sprawnymi metaforami.
Słońce, rozdarte dżinsy - nie intryguje mnie to w żaden sposób. Nie zatrzymuje, nie daje poczucia świeżości sformułowań. Raczej, powielanie symboli, które już w niejednym, niejednej setce wierszy, występowały.
Jakby był wiersz,a zabrakło planu na napisanie.
Schematyczny, mało przyciągający.
To moje subiektywne zdanie.

[em_]

Sede, nie podoba się - trudno;
zawsze to lepsze niż obojętność

dziękuję wszystkim,
pozdrawiam

[alchemik]

Och, twoje dżinsy nie zostały podarte celowo dla mody i szpanu.
To podarte zewnętrze, okrycie. zostało sponiewierane przez czynniki czysto fizyczne. Antynomia dla duszy, która rozdarta jest przez emocje. I ona podlega niszczeniu przez zewnętrzne czynniki, często fizyczne, które przemieniają się w emocjonalne. Ale reaguje też na moc informacji i uczuć plynacych od innych ludzi.
A dusza też jest strojem człowieka. Objawia go i upiększal lepiej niż najpiekniejsze suknie. Póki nowa, nie wytarta, rozdarta.
Czy można zszyć, zacerować duszę?
Na pewno warto próbować. Łatane dżinsy mogą być cool. Łatana dusza, często pokazuje nowe cechy człowieka. I o dziwo wydaje się on silniejszy.

Akurat nie zgadzam się z Sede co do metaforyki.
Moim zdaniem ta używana przez ciebie trafia w sedno.

[em_]

Witaj, Alchemiku,
Twoja interpretacja idzie w dobrą stronę,
w bardzo dobrą
dzięki,
pozdrawiam