To co niezniszczalne

[atoja]

Pół kroku za tobą przez dwadzieścia lat
oswoiłeś go,był wierny jak pies.
Codziennie spoglądał w spokojną twarz
z zapytaniem w ślepiach : pójdziesz ze mną,wiesz?

Wiedziałeś.To co w tobie niezniszczalne
rozdawałeś po drodze na drugi brzeg.

Szedłeś dostojnym poloneza krokiem
do zatoki lasu na próg zdumienia,
a ptaki oczarowane twoim głosem
słuchały i dookoła był teatr...

[Alek Osiński]

Zaczyna się fajnie, ale ostatnią strofę bym raczej napisał od początku
ten polonez i teatr jakoś tutaj ni przypiął ni przyłatał, psuje efekt uzyskany
na początku, ale to tylko moje zdanie

Pozdrawiam

[Miladora]

A dla mnie jest to wiersz rymowany, a nie wolny, Atoja.

Brzmi intrygująco, tylko inwersji bym się pozbyła, zmieniając szyk:
- Szedłeś dostojnym poloneza krokiem - na:
- Szedłeś poloneza dostojnym krokiem

Aha... i mała kosmetyka interpunkcyjna:
- oswoiłeś go,()był wierny jak pies. - spację dodaj po przecinku.
- z zapytaniem w ślepiach : pójdziesz ze mną,()wiesz? - bez spacji przed dwukropkiem, a ze spacją po przecinku.

Dobrego

[anastazja]

Popieram czytających przede mną. Wrócę po poprawkach.