nocna moc

[Alga]

odminotaurzył mi się
koszmarny nocny poplątaniec
znów trzymałam białą linę
jak ślepiec wężową laskę
znów wyślizgnęła mi się z pojęcia

zsuwam się wąskim czarnym lejem w dzienną jasność
chwilę przed zawsze jest mgnienie zrozumienia
metalingwistyczne potaknięcie
źródło impresjonizmu
jakby wyłożyć zasady gry w szachy tuż przed blackoutem duszy
marzę by zrobić wtedy stopklatkę

ale lej może być już zalany smołą
i zobaczę wywieszkę:

nieczynny do końca świata

[Lucile]

Dobry wieczór Algo,

śledzę, nie, to niewlaściwe słowo, czytam Twoje wiersze - z przyjemnością.
Podoba mi się Twój sposób narracji i używanych środków stylistycznych.
Jesteś w tym dobra.
Zgadzam się z pozytywnymi komentarzami.
Bywa, że wracam do poszczególnych wierszy.

Z "nocnej mocy" zapamiętam i zabiorę:

lej może być już zalany smołą
i zobaczę wywieszkę:

nieczynny do końca świata

Przepraszam, reszta nie do końca mnie zauroczyła.

Przesyłam serdeczności i życzę dobrej nocy
Lucile

[Alga]

Lucile - bardzo dziękuję za tak miłe słowa. Cieszę się, że mnie czytasz. Będę wdzięczna, jeśli znajdziesz czasem chwilę na pozostawienie wrażeń. Najwięcej można się nauczyć z konstruktywnej krytyki

Pozdrawiam serdecznie i życzę miłego piątku!

[pallas]

Droga Algo pozbyłbym się tego dwukropka.
Wiem, że wolny, ale ten jeden znak nic nie wnosi, bo i tak ostatni wers masz podzielony enterem.
Wiem, że myślnik i wykrzykniki można stawiać.

Myślę, że peelka mówi o śnie i jego zatrzymaniu, bo w nim zatrzymane są pewne wydarzenia.
Czasem zwariowane to marzenia. Sen daje nam poznać siebie.
Koszmary również, pokazują nam słabości. Powinniśmy z nimi walczyć.
I ten ostatni wers, że nic z tego nie będzie, taki wyrzut.
Tak go rozumiem.

Tytan