z cyklu "Drzewa - wzajemne nienasycenie"

[Lucile]

Zdjęcie2061.jpg

Wersja II
"Jesienna panna młoda", akryl na płótnie, 25 x 55 cm

[lczerwosz]

Ale wiesz, ta buzia i ta d..., to zbyt obsceniczne jak na drzewa

[Fałszerz komunikatów]

Boże, jak Cię Leszku gorszy tyłek u niewinnego drzewa, to aż drżę przed zadaniem pytania o tę część ciała u ludzi.
Nie przesadzajmy w sprawach anatomii, proszę, bo jeszcze dołączymy do chóru starców obcinających jądra pomnikom
Podoba mi się ten poetycko ujęty, jesienny obraz dokonujących się metamorfoz. Taniec drzew bez opamiętania aż po ostatni liść Nie erotyczny, tym bardziej pornograficzny, a zmysłowy.

[lczerwosz]

jak Cię Leszku gorszy tyłek u niewinnego drzewa, to aż drżę przed zadaniem pytania o tę część ciała u ludzi.

No tak..., jak powiem, że żartowałem, to mi uwierzysz?

[Fałszerz komunikatów]

Przyjmijmy, że żartowałeś

[coobus]

[Lucile]

Zacni Panowie, dobry wieczór,

bardzo mi miło gościć Was wśród spadających, omdlewającym welonem, jesiennych liści.
Oczywiście, każdy ma prawo do własnych skojarzeń i interpretacji.
Ja jednak, nie widzę niczego niewłaściwego w takim spojrzeniu na otaczający nas świat i przyrodę.
Szczególnie drzewa fascynują mnie swoją różnorodnością i charakterem.
Jeżeli ktoś był - choć raz - w lasach Skanii w Szwecji, w okolicach Lund, wie, co czuję malując drzewa.
W tych majestatycznych, magicznych lasach, a właściwie w pojedynczych drzewach, dostrzegłam wszystko:
życie, skomplikowane struktury, ludzką anatomię, pasję, namiętność, rozpacz, erotyzm, cierpienie, zniszczenie i umieranie.
Tajemnicze życie drzew, nieujarzmione, wszechobecne, ponadczasowe, nieomal baśniowe
jest dla mnie strefą sacrum, a także tęsknotą za utraconą niewinnością.
Widzę w nich indywidualności, które należy podziwiać, chronić i kochać.
Ludzkie kształty, zaklęte w pniach i konarach, tęsknie wyciągają swoje pokręcone ramiona,
rozsiewając dookoła niemalże zmysłową miłość.
Ze swoją cielesnością obnoszą się bez grzechu - bo jest to świat bez zakłamania
i fałszywej, tylko ludziom przynależnej, pruderyjności i co najważniejsze, bez winy!

Podoba mi się ten poetycko ujęty, jesienny obraz dokonujących się metamorfoz. Taniec drzew bez opamiętania aż po ostatni liść Nie erotyczny, tym bardziej pornograficzny, a zmysłowy.

Fałszerzu,
bardzo Ci dziękuję za te słowa, trafiłeś w sedno

taniec drzew bez
opamiętania
aż
po ostatni
liść

taki komentarz - prawie zalążek wiersza - mógł wyjść tylko spod pióra wrażliwego poety
Istotnie - drzewniano - jesienna - panna młoda, rozświetlona wewnętrznym żarem,
emanuje światłem (zmysłowością), z wolna ogarniającą partnera.
Tak to widziałam - malując te drzewa.

Na dowód "rozbuchanego" życia drzew, w załączniku fotografia z lasu spod Lund, autorstwa A. Kobosa

Serdecznie pozdrawiam, życząc miłej nocy - Leszku, Piotrze i Tadeuszu Krzysztofie (nie wiem, które imię preferujesz)
Lu cile