późny komentarz (pamięci Michała Wodeckiego)

[Alga]

nie potrafisz udawać
zbyt szybko chcesz dostawać brawa do kawy
cieszą cię okruchy zbierane przed zmierzchem
szukasz ram po omacku popatrz co masz w dłoni
zbyt często oglądasz się za liryką
poza siebie

nad rozlanym lustrem
krzyczysz Piotrusiowi zostań

[Gorgiasz]

Podobało się. Ujmujące. Tylko odruchowo czytam: szukając ram po omacku - popatrz co masz w dłoni
I jak się bliżej przyjrzeć, to "oglądanie się za czymś" i "poza siebie", to jednak tautologia; aczkolwiek na pierwszy rzut oka, jest to niezauważalne.
A "brawa do kawy" zasługują na .

[Patka]

Dla mnie to trochę zbyt wyliczankowe - nagromadzenie czasowników w drugiej osobie - przez co wiersz brzmi monotonnie i w pewnym momencie zaczyna irytować (na zasadzie: ile jeszcze?), nawet puenta niewiele się różni od reszty. Ja bym spróbowała trochę wiersz przebudować, bo teraz nie czyta się dobrze, choć "brawa do kawy" rzeczywiście są ciekawe.
O treści się nie wypowiem, nie znam osoby Michała Wodeckiego (nazwisko, rzecz jasna, kojarzy mi się z inną osobistością). Wystukałam sobie tylko, że chodzi o poetę.

Pozdrawiam
Patka