Rozkłady

[Marcin Sztelak]

Jesteśmy czyści jak święta ziemia,
w oczekiwaniu zbawienia przekładamy
z kąta w kąt kości przodków.

Bezbronni, mimo wszystko zaciskamy pięści,
chętnym uchem łowiąc wszystkie szumy
rzeczywistości. Sfałszowanej niedbale,
dyletancko.

Więc zakładamy uniformy chroniące
przed zejściem z prostej.
Bo czekają wyprawy krzyżowe,
ale tylko do rozwidlenia drogi.

Za nimi pogaszone światła, w ramach
zaćmień. I umysł niejasny,
utopiony w licznych znieczuleniach.

Na szczęście czas wieczornej modlitwy
uwalnia od ciążących nadmiarów:
Świeć Panie, a kości niech spokojnie czekają
na dzień sądu.

Jednak niekoniecznie sprawiedliwości,
ta jest dla żywych, martwym odebrano prawo.
Między innymi wyboru.

[pallas]

Wiersz mówi o umarłych, wydaje mi się, że peel to ludzie martwi.
Dlaczego? A chodź by ten fragment nam to mówi:

Jesteśmy czyści jak święta ziemia,

I jeszcze ten.

Bezbronni, mimo wszystko zaciskamy pięści,

Zmarli czekają, ale na co?
Na zbawienie. Nawet zmarli muszą walczyć ze swymi pokusami,
modlitwa odejmuje im trudu.
I sprawiedliwość, która nie jest dana umarłym tylko żywym.
Czasem jakby żywi zapominali o umarłych i czego dokonali.
Pewnie jest to moja nadinterpretacja tego utworu.

Tytan

Między zbawienia a przekładamy powinien być przecinek.