Łódź rozkopana...

[Dorota Karin]

Łódź rozkopana, Łódź w rozbudowie.
Tropik asfaltów, stop! Światła, rower.
Stukot od rana, w zbłąkanej głowie -

tędy-owędy, którędy, kto wie -
stadion ŁKS, Widzew-Wschód; świder
huczy, rozprasza - Łódź w rozbudowie.

Wejść mam ochotę na rusztowanie.
Cholera jasna! Co za harmider?
Blok ocieplają, chyba pstro w głowie!

Dworzec Fabryczny - multimodalnie,
żegnaj Węglowa - rozbiór. Kup stoper!
Brzdęk stali, beton; Łódź w rozbudowie.

Tunelem trasa - zbrojenia mrowie.
Czytam Tuwima, Flowers ma power!
Wiertara wżyna się klinem. W głowie

sygnały - czy to zobaczę? Nie wiem,
doczekam? Unia pomoże - super!
Niech żyje sto lat! Łódź w rozbudowie
rozplata warkocz na mojej głowie.

[tabakiera]

Trzeba przyznać, masz talent.

[Gorgiasz]

No nieźle, skoro to nieszczęsne miasto powoduje twórczość poetycką na swój temat. Trąci wręcz konstruktywizmem z lat dwudziestych. No i wszystko się zgadza, życie w tym mieście do przyjemnych nie należy.

[pallas]

Piękny wiersz. Ja się czuję tak jakbym tam był.
Forma wiersza świetnie zrealizowana.
A ten refren Łódź w rozbudowie w pamięć mi się wrył.
Podoba mi się ta akcja, która tak pędzi, czuć klimat miasta.

Tytan

[Dorota Karin]

Bardzo się cieszę, że przypadł do gustu Sporo się nad nim napracowałam, żeby zapanować nad rytmem

[alchemik]

Ha ha, villanella, a chociażby jej rodzaj.
Pamiętasz Tytanie, zadanie?

To się bierz do roboty.

Sorry, Dorotko, to nasze prywatne z Piotrkiem ustalenia.

Wrócę.

[oskari valtteri]

zdaje się aktor Linda nie ma z wierszem nic wspólnego jako reakcją, bo już czytałem wcześniej.

jak rozbudowa to mi blisko do Niej...
bo na codzień mam do czynienia z budowami, przebudowami, rozbudowami ale też rozbiórki mi nie obce
i fajnie że wiersz jest merytoryczno-słownie prawdziwy. żywy.
i jak dla mnie najżywszy koniec - warkocz... romantyczka stąpająca twardo po ziemi...
faktycznie trzeba przyznać, masz talent dziewczyno

[skaranie boskie]

Ładnie napisane, choć zapewne nieładnie to wygląda w naturze.
Fakt, nie zawsze pisze się o kwiatach.
A przecież echa Tuwima słychać w wierszu, gdy go głośno przeczytać...

[Podróżniczka]

Każdy wers do końca przemyślany, świetny pomysł.
Pozdrawiam

[alchemik]

Łódź.
To pewnie Twoja mała ojczyzna.

Gdańsk też ostatnio rozkopują.
Ale zawsze miał piękno na wynos.
I cieszę się, bo dodają tego piękna.
W przeciwieństwie do Łodzi, której piękno trzeba było poznawać rosnąc z nią.

Świetny, rytmiczny wiersz.
A w tym chaosie jest nadzieja, że zrealizuje się słowem.
Że nikt nie będzie już pieprzył, że to szare miasto.

Nie może być szare, jak ma takich poetów jak Tuwim.

No i Ty