al(er)gennie

[Alga]

na kolejnych stopniach nie poznaję swoich stóp
na nowym marginesie wyznaczam zasady
pisowni słowa szczebiot bez nadmiernego szczerzenia
oddaję to co wzięłam z poprzednich kodeksów
wysławiania się ciszą i nie-bo-ty-lko-ty-le mnie zobaczy
ile w niego zdołam uwierzyć wcierając sól w błękit


może bóg się uczuli
i obniży chmury

[ono]

świetne

[Bożena]

może bóg się uczuli
i obniży chmury

- i wtedy będziemy spacerować we mgle- wiecznej- nie wiem czy to takie dobre-
uwierzyć w niebo- cóż nie jest łatwo- ale dla tych co uwierzą - z pewnością jest łatwiej- pozdrawiam

[oskari valtteri]

wcieranie soli w błękit - cóż, jak komuś źle to czasem chciałby oddać coś-kolwiek, zrzucić z siebie co nieco.
dobre i świetne, już onegdaj czytałem, pamiętam.
...z wysoka niewiele widać. już nie mówię że czuć. niech obniży chmury jeśli zechce.
pozdrawiam Algo

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry, choć mnie lekko zasmucił, szczególnie to wcieranie soli, bo być może w rany błękitu.
Cóż, wiara podobno czyni cuda i góry przenosi...

Pozdrawiam.

[coobus]

za kawał dobrej poezji

[Alga]

Ono - cieszę się, że się podoba.

Bożeno - zgadzam się z wszystkim, tylko mgły nie jestem pewna.

wcieranie soli w błękit - cóż, jak komuś źle to czasem chciałby oddać coś-kolwiek, zrzucić z siebie co nieco.
dobre i świetne, już onegdaj czytałem, pamiętam.
...z wysoka niewiele widać. już nie mówię że czuć. niech obniży chmury jeśli zechce.
pozdrawiam Algo

Oskari - właśnie tak, czasem byśmy trochę smutku oddali. Wspaniale, mówisz "onegdaj"! Dziękuję za celne odczytanie.

Bardzo dobry, choć mnie lekko zasmucił, szczególnie to wcieranie soli, bo być może w rany błękitu.
Cóż, wiara podobno czyni cuda i góry przenosi...

Pozdrawiam.

Marcinie - spojrzałeś na niebo z innej perspektywy, dziękuję.


Coobus - aż pąs wyszedł, z nadmiaru, ale przyjemność wielka.

Dziękuję Wam za czytanie, zapis wrażeń i pozdrawiam

[Napoleon North]

Ave

co dodać ?