coming to the tree*

[eka]

burza
a ty
a ja
po chybocących centymetrach
w oderwanych stopach

czy w kałuży
pod drzewem



*The hanging tree
https://www.youtube.com/watch?v=ZKAM_Hk4eZ0

[Alek Osiński]

A więc burza sprzyja starciu do tego stopnia,
żeby zlać się w jedno? Przeciwności godzą się
na odbicie w kałuży, żeby karmić drzewo?

Do tego trzeba dążyć?

Jedyne co mi nie pasuje w zapisie to "w odklejonych stopach"
przedrostek moim zdaniem do przemyślenia, bo gryzie...

Swoją drogą mieszkałem kiedyś w miejscowości,
gdzie w parku rosło drzewo, które zgodnie z miejscową
famą ściągało pioruny i faktycznie, byłem tego świadkiem,

co dziwnego jednak, rzeczywiście nie potrafiły wyrządzić
mu żadnej szkody, czego i Tobie życzę

[em_]

chybocące centymetry - świetne

[Gorgiasz]

Koncert zaimków, ale bardzo poetycki i ujmujący.

[eka]

co mi nie pasuje w zapisie to "w odklejonych stopach"
przedrostek moim zdaniem do przemyślenia, bo gryzie...

Odklejone od ziemi – za bardzo nie wiem jak inaczej zaznaczyć zerwanie więzi z tym, do czego najczęściej służą stopy.
Pomyślę.

A więc burza sprzyja starciu do tego stopnia,
żeby zlać się w jedno? Przeciwności godzą się
na odbicie w kałuży, żeby karmić drzewo?

Do tego trzeba dążyć?

Nie wiem, Alku, czy najważniejsze jest karmienie drzewa. Może tak, jeśli drzewem jest wielka idea, to zapewne jej wymagająca treść chce się w ludziach potwierdzać.
Zderzanie przeciwieństw niekoniecznie wywołuje anihilację, przynajmniej w sferze pojęć. Czarny i biały zleje się w szarość. Biel trudno zachować. Tak chyba rodzi się relatywizm. Kiedyś sądziłam, że nie można mu pozwolić na ekspansję. A teraz myślę, że jest po to, aby ważne wybory nie były łatwe. Relatywizm to nasze ciągłe: ale, ale, ale.
Pod tym drzewem cichnie.
Nie tylko pod nim oczywiście.

BTW, bycie tylko kałużą po burzy... boli.
Dziękuję za wnikliwość i życzenia.

chybocące centymetry - świetne

Em_, pozornie to dobre, jakby bezpieczna odległość od życia.

Koncert zaimków, ale bardzo poetycki i ujmujący.

Inspiracja też ich pełna, zatem nie usprawiedliwiam się... dzięki, Gorgiaszu.

[bronmus45]

@eka

kałuże deszczu
na spacerowym szlaku
masz odmoczone stopy
nasze życie upływa
na omijaniu przeszkód

[Alek Osiński]

może "oderwanych stóp"

Nie wiem, Alku, czy najważniejsze jest karmienie drzewa. Może tak, jeśli drzewem jest wielka idea,

Też nie wiem Ewo, czy najważniejsze, ale na pewno pożyteczne. Niekoniecznie zresztą chyba
potrzebna jest wielka idea. Może bardziej jakaś wspólna wartość, która jak drzewo
zapuszcza korzenie i musi skądś ciągnąć soki, wtedy kałuża, choćby bolesna, może być
lustrem, w którym ta wartość, wydająca owoce, może się przejrzeć,
skoro i tak burze są nieuniknione...

[eka]

@eka

kałuże deszczu
na spacerowym szlaku
masz odmoczone stopy
nasze życie upływa
na omijaniu przeszkód

Są takie, których ominąć się nie da. To kałuże konieczne.
Dzięki za wiersz.

[eka]

Dzięki Alku, skorzystałam.

wspólna wartość, która jak drzewo
zapuszcza korzenie i musi skądś ciągnąć soki, wtedy kałuża, choćby bolesna, może być
lustrem, w którym ta wartość, wydająca owoce, może się przejrzeć,

Piękne.

[iTuiTam]

burza
a ty
a ja
po chybocących centymetrach
w oderwanych stopach

czy w kałuży
pod drzewem



*The hanging tree
https://www.youtube.com/watch?v=ZKAM_Hk4eZ0

"meet me in the tree"
Myślę, że to 'w' jest bardzo istotne w tekście piosenki.

bo świat się dzieli na rosnący i ten, co już przestał rosnąć
burza zabiera drzewa razem z ludźmi
odrywając stopy odlatują
albo zostają w kałużach niekoniecznie deszczowych

Konstrukcja Twojego wiersza, Ewo, przypomniała mi ryciny drzew, na których linia gleby przecina dwa światy. jeden koronny a drugi korzenny.

serdecznie
iTuiTam